Fyrir nokkrum vikum

fékk ég nýjan félagsskap hérna í vinnunni. Kínversk kona kom þá á skrifstofuna gegnt mér á ganginum og strax fyrsta daginn kom hún og heilsaði mér, sem var afar fallega gert af henni. Næsta dag var hún í vandræðum með tölvuna og kallaði í mig til að athuga hvort ég gæti hjálpað henni. Það gat ég reyndar ekki en hringdi í Gagnasmiðjuna og Óskar kom að vörmu spori og reddaði málinu. Síðan hef ég verið henni innan handar með ýmislegt smálegt en ekki staðið í neinum stórræðum þó. Þess vegna kom það mér fullkomlega í opna skjöldu þegar hún kom í morgun og færði mér gjöf. Ég vissi varla hvað ég átti að segja en þar sem ég var nýlega búin að vera á fyrirlestri um kínverska menningu þá vissi ég að það væri hin mesta ókurteisi að neita að taka við gjöfum frá kínverja, þannig að ég þakkaði bara kærlega fyrir mig. Þetta voru þá tveir hálsklútar úr silki með myndum af andlitsgrímum sem notaðar eru í óperunni í Bejing. En jafn gaman og það er að fá gjafir þá er ég núna í hinum mestu vandræðum - ég veit nefnilega ekki hvort kínverskar hefðir gera ráð fyrir því að ég eigi að gefa henni eitthvað til baka...

Og þar sem ég er farin að tala um menningu og menningarmun þá var sú kínverska um daginn að spyrja mig hvernig maður ætti að bera sig að ef maður væri óánægður með þjónustuna á einhverjum stað. Ég sagði að hún ætti endilega að tala aftur við þann sem hefði afgreitt hana og ef hann myndi ekki greiða úr málunum þá væri sjálfsagt að tala við hans yfirmann. Hún var nú heldur treg til að gera þetta og ég skildi ekki af hverju. Það kom þá í ljós að ef það er kvartað undan starfsfólki í Kína þá er dregið af launum þeirra við næstu útborgun!