Hrefna segir að ég eigi að blogga um kettina

Líklega finnst henni efnisval móðurinnar þegar kemur að bloggfærslum fremur einhæft. Og hvað get ég þá sagt um kettina? Jú, þau lifa bara kóngalífi hér í Stekkjargerði 7. Fengu meira að segja túnfisk að borða í gær, þar sem maturinn þeirra var búinn og húsfrúin nennti ekki strax af stað að kaupa mat. Það fundust þeim nú ekki slæm skipti, að fá girnilegan túnfisk í olíu í staðinn fyrir þurran pakkamat. Enda sleiktu þau vel og lengi útum. Þau voru örugglega í hálftíma á eftir að sleika sig og snurfusa með þessu fína túnfiskbragði á tungunni.

Annars eru þau voða kát þessa dagana þar sem snjórinn er loks farinn og þau komast óhindrað út að velta sér upp úr jörðinni. Máni hafði nú aldeilis himininn höndum tekið um daginn, en þá gat hann vel sér upp úr miklum rykbing hér úti á stétt. Reyndar breytti hann um lit í kjölfarið og varð drullugrár á litinn frá toppi til táar en honum stóð nokk á sama um það. Mér stóð hins vegar ekki á sama, enda ekki skemmtilegt að fá öll þessi óhreinindi inn í húsið. Hann var í kjölfarið lokaður inni í þvottahúsi á meðan hann þvoði af sér mestu drulluna.

Það er reyndar allt í drullu enn á neðri hæðinni. Svo ótrúlega mikið ryk sem kemur af svona framkvæmdum. Og ég ákvað einhvern tímann í ferlinu að ég ætlaði ekkert að þrífa fyrr en öll óhreinindavinna væri búin. Þannig að það eru ennþá svoleiðs þykk lög af múrryki yfir öllu á ganginum. En nú er þetta allt að klárast svo ég mun ábyggilega fara í að þrífa almennilega í dag eða í síðasta lagi um helgina.

Nú þarf ég að fara að koma mér í sturtu, fá mér morgunmat og græja mig fyrir vinnuna.
Já, og bara svona í óspurðum fréttum, þá er ég búin að klára að prjóna peysuna á Ísak. Á bara eftir að ganga frá endum, lykkja saman undir höndunum og þvo hana. Ætli ég leiti ekki á náðir Hrefnu eldri með að setja rennilásinn í, eins og venjulega.