Ég klikkaði alveg á því í sumar að skrifa ferðasögu úr ferðinni okkar Vals austur á land. Undanfarið hef ég verið að skoða myndir úr þessari ferð og þess vegna eru þær að detta hér inn á bloggið, ein og ein.
Annars er ég bara svo ógurlega glöð núna :-) Ástæðan er sú að ég er loks að skána af pestinni sem var að hrjá mig. Í gær var ég hins vegar alveg að tapa glórunni. Þá var ég búin að vera alveg skelfilega slöpp og drusluleg síðan á fimmtudag, en í dag fór ég loks að sjá til sólar á ný, svona heilsufarslega séð. Þar sannaðist enn einu sinni að oft er stutt á milli gráturs og hláturs.
2 ummæli:
Það hafa tæplega verið margir rúmmetrar á mann í þessum húsakynnum.
Það var nú einmitt það sem við vorum að hugsa. Held að þetta sé minnsta einbýlishús sem ég hef séð um ævina. En miðað við hvað fólk bjó oft þröngt hér áður fyrr þá gæti maður alveg ímyndað sér að þarna hafi búið nokkuð stór fjölskylda.
Skrifa ummæli