miðvikudagur, 30. október 2013

Fröken fótafúin

Já það er óhætt að segja að ég hafi notað fæturnar ansi mikið undanfarið. Við Valur skruppum nefnilega til Dublin í langa helgarferð (5 dagar) með vinnunni hans, og það vill nú verða þannig að maður gengur býsna mikið í borgarferðum. Þetta verður endalaust stapp einhvern veginn, en skemmtilegt samt, sem betur fer :-)

Við gistum á hóteli í miðborginni og það var alveg einstaklega vel staðsett. Aðal verslunargöturnar/hverfin í þægilegu göngufæri og allt morandi í kaffihúsum og veitingahúsum. Ekki skemmdi fyrir að maturinn á flestum stöðum var mjög góður. Veðrið var líka alveg ágætt, það gekk á með rigningarskúrum en svo skein sólin inn á milli. Hitinn var 10-14 stig svo þetta var ágætis sumarauki. Þeir sögðu Írarnir að það væri óvanalega heitt miðað við árstíma. Fólk var alls staðar mjög almennilegt og það væri gaman að fara aftur seinna til Írlands, stoppa lengur og ferðast meira.

Það sem við gerðum mest af í ferðinni var einfaldlega að rölta um götur og stræti, virða fyrir okkur mannlífið, kíkja aðeins í búðir og fara á kaffi- og veitingahús. Við versluðum nú frekar lítið, en sumir Íslendingarnir voru mun duglegri við það heldur en við. Við heyrðum af fólki sem hafði keypt allar jólagjafir og aðrar mögulegar gjafir fyrir allt næsta ár. Ég hafði ekki einu sinni verið búin að punkta hjá mér hluti sem mig vantaði, eins og ég hef þó yfirleitt alltaf gert áður en ég fer í utanlandsferðir. Kannski „simple living“ hugmyndafræðin sé búin að ná svona miklum tökum á mér ;-)

Einn daginn var veðrið ansi leiðinlegt og þá keyptum við okkur miða í útsýnis-strætó og fórum einn hring með honum. Stoppuðum samt bara á einum stað því tíminn var orðinn frekar naumur þann daginn. Það var á Museum of Modern Art  en listasafnið er gömlu húsi sem áður hýsti hersjúkrahús. Það var gaman að koma þangað en sýningarnar sem voru í gangi höfðuðu nú mis mikið til mín. Það var reyndar ein sýning (um listakonuna og arkitektinn Eileen Gray) sem hefði ábyggilega verið áhugaverð, en við höfðum ekki tíma til að sjá hana. Fengum okkur bara grænmetissúpu á kaffihúsinu og Valur fékk besta kaffibollann í ferðinni líka þar.

Ástæðan fyrir því að við vorum svona tímabundin, var sú að hópurinn sem við vorum í, ætlaði að hittast kl. 17:15 og eyða kvöldinu saman. Sem við og gerðum. Ferðinni var heitið í Jameson viský-verksmiðjuna (sem er núna safn) og þar var skoðunarferð um safnið og svo matur og skemmtiatriði. Írar leggja greinilega mikla áherslu á tvennt þegar kemur að því að skemmta ferðafólki. Í fyrsta lagi er það írsk þjóðlagatónlist og í öðru lagi „riverdancing“. Þetta er hvort tveggja mjög skemmtilegt en kannski í það mesta að fara á svipaða skemmtun tvö kvöld í röð, eins og við gerðum, en það var nú eiginlega óvart.

Daginn sem við fórum heim löbbuðum við Valur svo yfir í Trinity College háskólann, en hann er staðsettur í 5-10 mín. fjarlægð frá hótelinu. Það var alveg dásamlegt að koma þangað, maður gengur í gegnum hlið og er allt í einu kominn í allt annan heim, laus við skarkalann frá umferð og mannmergð. Við ætluðum nú eiginlega ekki að gefa okkur tíma til að skoða gamla bókasafnið (sem er víðfrægt) en fórum samt inn í minjagripaverslunina sem er þar inni, og þá sá ég glitta í bókasafnið uppi á næstu hæð og eftir það var ekki annað hægt en kíkja þangað upp, þó örstutt væri. Það var eiginlega eins og að stíga inn í bíómynd, þetta var svo flott en hálf óraunverulegt á sama tíma. Allar bækurnar í margra metra háum hillum og lykt af gömlum tímum sveif í loftinu, þrátt fyrir alla túristana.

Við flugum út snemma á fimmtudagsmorgni. Þetta var beint flug héðan frá Akureyri og það var þvílík dásemd. Við lentum síðan á Akureyrarflugvelli um tíuleytið á mánudagskvöldi, og vorum komin heim í hús 15-20 mínútum síðar.

Ég tók ekki með mér myndavélina mína út. Valur var með litla vél sem ég hefði vel getað tekið myndir á, en ég var greinilega ekki í þannig stuði. Tók samt örfáar myndir á farsímann og set þær hér með, þó ég hafi nú reyndar verið búin að setja þær á facebook líka.












Engin ummæli: