Endalaus verkefni framundan

Skrýtið hvernig skyndilega verður alveg brjálað að gera hjá manni, hvert verkefnið á fætur öðru bíður og maður tapar áttum í þessu öllu saman. Streitan tekur völdin og í smá tíma finnst manni eins og það sé engin leið til að komast yfir allt. Jú, jú, af gamalli reynslu veit ég að þetta tekur enda og maður lifir þetta allt af en það er þetta tímabil þegar maður sér ekki fyrir endann á hlutunum sem er svo erfitt.

Var í saumaklúbb í gærkvöldi/nótt. Kom ekki heim fyrr en um hálf fjögur - og kom að læstum dyrum. Þokkalegt eða hitt þá heldur! Var ekki með húslykil og þurfti að hringja dyrabjöllunni sem óð væri þar til eiginmaðurinn vaknaði og staulaðist svefndrukkinn fram og opnaði fyrir mér. Unglingurinn á heimilinu hafði þá sýnt þá ótrúlegu fyrirhyggju að læsa húsinu þegar hann fór í háttinn og hélt auðvitað að mamma hans væri með lykla. Við þetta rifjaðist það upp fyrir mér þegar ég var að koma heim af balli einu sinni um miðja nótt og hafði gleymt lyklum. Þá sváfu allir í húsinu svo fast að enginn vaknaði þótt ég hringdi bjöllunni. Fékk þá snilldarhugmynd að skríða inn um baðherbergisgluggann í kjallaranum. Sem hefði nú verið gott og blessað ef hann væri aðeins stærri. Nema hvað, glugginn var ekki kræktur aftur svo ég náði að opna hann, náði að hefa mig upp í hann (sem var nú afrek út af fyrir sig), náði að koma rassinum upp í gluggakistuna og náði að - festa mjaðmirnar í glugganum. Komst engan veginn lengra inn og þurfti því að reyna að komast niður á jörðina aftur. Þá fór gamanið að kárna því ég var alveg pikkföst í glugganum, rassinn inni - lappir, handleggir og haus úti - (veit ekki hver breiddin er en get lofað því að þetta eru ekki margir sentimetrar). Tókst samt fyrir rest að ná góðu átaki og púff, skaust út eins og kampavínstappi. Gerði aðra tilraun til að vekja eiginmanninn, í þetta sinn með því að banka á svefnherbergisgluggann, og það virkaði. Þegar ég kom inn og fór að hátta tók ég hins vegar eftir því að á öðru lærinu á mér var risastór marblettur sem varð fallega blásvartur næstu daga. Viku eða 10 dögum síðar fórum við Valur svo saman til lands þar sem sólin skín 360 daga á ári og það var rosalega gaman að skarta því sem eftir lifði af marinu á lærinu við sundlaugarbakkann....