Léleg ending

Fyrir þremur árum stóð til að við fjölskyldan færum í ferð til hlýrri landa síðar um sumarið. Þar sem ég er alltaf í sundi verð ég fljótt sólbrún á sumrin, en fæ eins og gefur að skilja far eftir sundbolinn. Þess vegna datt mér í hug að þetta sumar skyldi ég bara synda í bikini, þá yrði ekkert ljótt sundbolafar á mér þegar við færum í ferðina. Þetta gekk allt eftir. Ég fann þetta fína bikini í verslun hér í bænum og synti í því um sumarið. Síðan kom haust og bikinið lenti ofan í skúffu og hefur legið þar síðan. Undanfarið hef ég verið að velta því fyrir mér hvort ég ætti kannski að fara að nota það aftur til að synda í (til að fá bikinifar en ekki sundbolafar) og í morgun ákvað ég að grafa ofan í skúffuna eftir því. Þetta leit nú allt saman ágætlega út, alveg þar til ég fór í það. Kom þá í ljós að teygjan í hlírunum er morkin og ég get ekki séð að hægt sé að skipta henni út. Meira draslið! Það er sem sagt allt í lagi með buxurnar og fyrir utan þessa ónýtu teygju er brjóstahaldarinn í góðu lagi. Ég fór svo að segja frá þessu í sundinu og þá skilst mér að þetta sé þekkt vandamál. Það er víst ekki hægt að setja sundföt í geymslu og ætla að nota þau einhverjum árum síðar. Þannig að þá vitið þið það!

Talandi um utanlandsferðir þá erum við Valur að velta því fyrir okkur hvort við ættum kannski að fara eitthvert út í haust. Það yrði þá líklega í september, áður en Ísak byrjar í Menntaskólanum. Það yrði án efa mjög notalegt að fara eitthvert þar sem væri hlýtt og gaman að fara aðeins út fyrir landsteinana. En þá er það spurningin hvert á að fara, hvað ætti að vera lengi og síðast en ekki síst, kemst ég í frí á þeim tíma? Ojæja, þetta kemur allt í ljós.

Að stöðva neikvæðar hugsanir

Ég rakst á þessa grein á netinu og datt í hug að þetta væri eitthvað sem fleiri en ég gætu hugsanlega notfært sér. Það er svo merkilegt hvað maður festist oft í neikvæðum hugsunum (gjarnan sem tengjast manni sjálfum) og nær ekki að hrista þær af sér. Í því sambandi dettur mér í hug sagan um munkana tvo sem voru á ferðalagi. Þeir komu að straumharðri á sem þeir þurftu að vaða yfir. Þar sem þeir gera sig klára í að vaða yfir ána, kemur til þeirra ung og falleg kona og biður um aðstoð þeirra við að komast yfir ána. Eldri munkurinn bar konuna á öxlunum yfir ána og lét hana svo niður á bakkann hinum megin. Hinn munkurinn varð alveg miður sín yfir þessu en sagði ekki neitt. Þeir héldu áfram ferð sinni og eldri munkurinn tók eftir því að sá yngri virtist vera eitthvað miður sín þó hann segði ekki neitt. Sá eldri spurði hinn hvort eitthvað væri að. Sá yngri sagði: "Sem munkar megum við ekki vera með konum, hvernig gastu borið konuna á öxlunum yfir ána?". Þá svaraði sá eldri: "Ég skildi konuna eftir á árbakkanum fyrir löngu síðan, en þú virðist enn halda á henni." Mér finnst þetta alltaf svolítið góð saga.

Sem sagt, maður flækist stundum í neikvæðum hugsunum, eða hugsunum sem valda manni streitu, og heldur endalaust áfram að velta sér uppúr þeim. En hér er sem sagt tengill á grein, á ensku að vísu, sem sýnir hvernig maður getur (eða á að geta...) stöðvað neikvæðar hugsanir þegar þær láta á sér kræla - en það krefst þess líka að maður sér meðvitaður um hugsanir sínar. Sem er nú ekki alltaf. Stundum verð ég allt í einu alveg ómöguleg og skil ekkert hvað er í gangi. Þá reyni ég að hugsa til baka og muna hvað fór í gegnum höfuðið á mér þarna rétt áður. Oftar en ekki hef ég verið að hugsa eitthvað heimskulegt (t.d. hvað ég sé nú ómöguleg af því ég sé alltaf svona þreytt, eða að ég sé ekki nógu góð eiginkona, móðir, dóttir eða systir o.s.frv.). Allra best væri að maður hugsaði aldrei neitt slíkt, því það hefur voða lítið uppá sig að vera sjálfur sinn versti óvinur, en hinn möguleikinn er að ná að stöðva slíkar hugsanir og bara "skilja þær eftir á árbakkanum".
Putting a STOP to Negative Thoughts | Rebuilding Wellness | Sue Ingebretson

Ein alveg að missa sig

Hundatjörn í Krossanesborgum, originally uploaded by Guðný Pálína.

Úff, það er ferlegt þegar maður byrjar að hræra í litum og útliti á blogginu, þá held ég bara endalaust áfram að breyta og finnst þetta aldrei gott. Ég var í sjálfu sér ekkert óánægð með gamla útlitið, hafði bara eitthvað lítið fyrir stafni í gær og fór þess vegna að hamast í bloggsíðunni. Ég veit að þetta er svolítið "over the top" í litum núna, ætli það breytist ekki fljótlega aftur.

Annars er ég mun skárri í dag en í gær. Finnst ég verða að segja það, þar sem ég var að hella svona úr mér hérna á blogginu í gær. Ég svaf líka til hálf tíu í morgun og óvenju vel.

Annað í fréttum er það að Ísak er að fara í skólaferðalag með 10. bekk. Þau leggja af stað á morgun og koma aftur á miðvikudag. Þannig að núna er hann að byrja að græja sig fyrir ferðina, en mamma hans er búin að vera að þvo föt af honum undanfarið, með þeim árangri að pilturinn sagði áðan að hann héldi að það hefðu aldrei verið svona margir hreinir bolir inni í skáp hjá honum áður. Svo byrjar Ísak að vinna í vinnuskólanum þann 6. júní. Hann verður staðsettur á golfvellinum og fær vonandi fjölbreytt verkefni þar, þó líklega snúist starfið mest um umhirðu á flötinni (eða það ímynda ég mér).

Andri byrjar að vinna á nýja Icelandair hótelinu á miðvikudaginn. Þetta verða töluverð umskipti fyrir hann því vaktirnar þar standa í 12 tíma, en hann hefur sjaldnast verið að vinna lengur en 4-5 tíma í einu í Pottum og prikum. En það er gott, hann fær þá meiri laun og ekki veitir af þegar flugtíminn kostar í kringum 20 þús. krónur.

Við Valur fórum út að ganga í Krossanesborgum í gærkvöldi. Það er mjög þægilegt að fara þangað að ganga því maður þarf ekki að fara nema örstutt frá bílastæðinu til að komast að tjörninni og upplifa fuglalíf og náttúru. Enn betra er að það er hægt að ganga þarna um nánast á jafnsléttu, sem er afar hagstætt fyrir gamlar konur eins og mig, hehe. En já þetta er ábyggilega ellimerki, ég er farin að njóta þess svo innilega vel að komast aðeins út í náttúruna. Maður nær ótrúlegri slökun að hlusta á fuglana, en þar fyrir utan er svo mikil kyrrð og ró. Hm, kannski ég finni einhverja mynd frá þessu svæði til að hafa hérna með.

Birta er mætt á svæðið

Birta - My old Siamese cat, originally uploaded by Guðný Pálína.

Já eins og sjá má þá er ég búin að breyta útlitinu á blogginu mínu. Sit núna og er að fínpússa þetta og kemur þá ekki Birta gamla. Sjóðandi heit eftir að hafa legið á ofninum í vaskahúsinu í allan eftirmiðdag. Sem er í rauninni ágætt því þá hefur hún látið mig í friði á meðan. En hún fær nú reyndar ekki að liggja lengi í kjöltunni á mér, það fer bráðum að koma kvöldmatur.

Varúð - vælupistill

Æ ég segi svona... Nú er gamla góða sjálfsvorkunnin að láta á sér kræla og ég veit að ef ég leyfi mér að væla aðeins, þá mun mér líða aðeins betur á eftir, svo ég ætla bara að láta vaða. Þeir sem nenna ekki að lesa svona sleppa því þá bara.

Málið er að í dag er laugardagur. Ég er í fríi og ef allt væri með felldu þá væri ég núna að laga til í húsinu, þvo þvott, kannski búin að fara í sund, kannski á leiðinni eitthvert að taka myndir, kannski væri ég búin að baka brauð (hm, ég gæti nú reyndar druslast til þess, það er ekki svo mikið mál - neibb, ekki til egg, var að gá að því) og svo framvegis.

Raunveruleikinn er hins vegar sá að ég er óendanlega þreytt og slöpp og sloj. Það er alveg hrikalega pirrandi að þurfa alltaf að nota alla frídaga í að hvíla sig og þó ég harki af mér og geri hluti þrátt fyrir þreytu, þá nýtur maður þess jú ekki þegar maður er svona úrvinda. Ég hafði verið búin að hugsa mér að kíkja aðeins í bæinn og skoða sumarföt en ég veit að þó ég druslist niður í bæ, þá er það alveg misheppnað þegar ég er svona þreytt. Þá þoli ég ekki hávaðann í verslununum og finnst ég bara ljót í öllu sem ég máta. Ég fór t.d. inn í Gallerí seinni part fimmtudags, meðan ég var að bíða eftir að geta sótt Val. Um leið og ég kom þar inn tók á móti mér hræðileg hávaðatónlist með einhverjum þungum takti sem bara sagði endalaust búmm, búmm, búmm og bergmálaði í höfðinu á mér. Í staðinn fyrir að fara strax út þrjóskaðist ég við, af því mig vantar nýja gollu/hneppta peysu og viti menn, eftir ca. 3-5 mínútur þarna inni var ég komin í fullkomið þreytu-breakdown, eins og ég er farin að kalla þetta ástand. Það má helst líkja því við að ganga á vegg. Þá er ég algjörlega örmagna og bara get ekki meir.

Svo er það nú dálítið merkilegt að ég er sem sagt komin með tíma í Lilleström í lok júlí, og þó ég sé ánægð með það, þá stressar það mig líka heilmikið upp. Ég þarf jú að komast þangað (fá frí úr vinnu), þarf að panta flug, þarf að hugsa hvað ég á að stoppa lengi hjá Önnu systur, þarf að koma mér til Lilleström og allt þetta praktíska. Svo bætist við óöryggið sem fylgir því að fara í allar þessar blóðprufur og önnur próf. Hvað ef það finnst nú ekki neitt að mér? Hvað ef eitthvað finnst og ég fæ meðferð en verð ekkert betri? Það er ekki beint eins og þetta sé ókeypis. Hm, já ég veit að ég er alveg galin. Ég er bara orðin svo óendanlega þreytt á þessu ástandi á sjálfri mér. Ég er líka orðin þreytt á þessu ástandi fyrir hönd allra þeirra sem þurfa að umgangast mig, án þess að hafa nokkuð val um það, og þá er ég sérstaklega með maka og fjölskyldu í huga.

Og já, ef einhver skyldi halda að þetta væri nú allt bara í hausnum á mér og það væri bara þunglyndi sem orsakaði þessa þreytu, þá sá ég mjög góða grein um daginn eftir norskan hjúkrunarfræðing sem fjallar um síþreytu. Þar segir hún að hægt sé að greina milli þunglyndis og síþreytu með tveimur einföldum spurningum:

1) Ef þú vaknaðir upp í fyrramálið og værir orðin frísk, hvað myndir þú þá gera?
Sá þunglyndi: "Ég veit það ekki".
Sá síþreytti: Romsar upp löngum lista yfir hluti sem hann vildi gera.

2) Þegar þú hefur gert eitthvað sem reynir líkamlega á þig, hvernig líður þér þá?
Sá þunglyndi: "Betur"
Sá síþreytti: "Verr"

Þetta hvoru tveggja passar mjög vel við mig. Mig langar til að gera hluti en get það ekki. Ég veit að ef ég geri hitt og þetta þá þýðir það bara að ég þarf að "borga fyrir það" seinna. Sbr. að ég fór út að borða með klúbbnum mínum á fimmtudagskvöldið og þó ég leggði mig aftur í gærmorgun eftir að Ísak var farinn í skólann, þá var ég úrvinda allan daginn og ég er ennþá þreytt. Eftir sund líður mér betur í skrokknum (minni vefjagigtarverkir) en þreytan er verri. Ég reyndar viðurkenni það alveg að ég dett niður í þunglyndisköst inn á milli. Stundum af því ég er bara stödd á þeim stað í "hringnum" og stundum af því ég er svo innilega leið á sjálfri mér og þessu ástandi mínu. En að þunglyndi sé höfuðorsök þreytunnar það er af og frá.

Svo já, það er bara frábært að ég er komin með tíma þarna í Noregi og ég vona svo innilega að eitthvað finnist sem hægt er að meðhöndla!!

Gömlu skólaljóðin hafa verið í huga mér í dag

og þá einkum þau sem tengjast vori og sumari. Ástæðan er sú að söngfuglinn í morgunsundinu var að biðja mig að syngja í gufubaðinu í morgun - og mér duttu engin lög í hug. Hann stakk sem sagt uppá að ég myndi syngja eitthvað sem tengdist vori og sumri. Og ég var alveg tóm. Hefði kannski átt að syngja skátalög fyrir hann, það er helst að ég muni þau, sbr.

Þegar vorsólin leikur um vangann á mér,
þegar veröldin fyllist af söng.
Þegar gróandi um sveitirnar fagnandi fer,
finnst mér gatan í bænum of þröng.
Þá held ég til fjalla, og glatt er mitt geð.
:,: Gríptu stafinn þinn og malinn þinn
og svefnpokann og prímusinn
og tjaldið þitt og komdu bara með.:,:

Þetta er eftir Tryggva Þorsteinsson, fyrrum skátaforingja, sem samdi mörg virkilega falleg skátalög.

En nei nei, ég mundi ekki eftir einu einasta ljóði, svo úr varð að hann söng þá bara með sínu nefi "Nú er sumar, gleðjumst gumar" o.s.frv. Ég skil ekki hvernig maður á miðjum aldri (hm eða ríflega það, veit ekkert hvað hann er gamall) getur munað öll þessi ljóð. Og hann er alveg steinhissa á því að ég skuli EKKI muna þetta. Hehe, en já ég þruma bara einu skátalagi á hann næst!

Nú er sumar, gleðjumst gumar, gaman er í dag :)

Nú er sumar, gleðjumst gumar, gaman er í dag :), originally uploaded by Guðný Pálína.

Já mikið sem ég var glöð að það skyldi vera þetta gott veður í dag. Ég var orðin alveg ótrúlega þreytt og leið eitthvað á veðrinu undanfarið. Í dag var líka frídagur hjá mér og þrátt fyrir að vera illa sofin núna tvær nætur í röð (í fyrrinótt vaknaði ég ábyggilega fimm sinnum og í gærkvöldi gat ég ekki sofnað) þá dreif ég mig á fætur um hálf átta. Var komin í sund um áttaleytið og þegar ég var búin að synda mínar x ferðir (hehe, ekki margar sem sagt) þá fór ég í sólbað uppi í legvatninu. Þar lá ég og hlustaði á skvaldrið í hinum sundlaugargestunum og naut þess í botn að sleikja sólina. Eftir sundið og morgunmat dreif ég mig svo út með myndavélina. Það var nú eiginlega ekkert alltof hlýtt úti, eða 7 gráður, en ég var í nýju hnausþykku flíspeysunni minni og varð ekkert kalt. Svo bara flakkaði ég milli staða og smellti af hægri og vinstri... eða þannig. Afurðin í dag var nú ekkert til að hrópa húrra yfir, ég var greinilega of þreytt eða eitthvað, að minnsta kosti voru flestar myndirnar alveg kolómögulegar. En útiveran stóð fyrir sínu eins og alltaf. Um ellefuleytið fór ég og fékk mér kaffi í Pennanum og sat í smá stund með kaffibollann og fletti tímaritum. Fannst ég bara vera í sumarfríi þarna eitt augnablik.

Svo náði raunveruleikinn í skottið á mér og þreytu"breakdown" var óumflýjanlegt. Ég lufsaðist heim og fljótlega upp í rúm og lagði mig. Gekk samt ekki vel að sofna því hugurinn var alltof mikið á iði. Um tvöleytið keyrði ég Andra út á flugvöll svo hann gæti flogið um loftin blá, og fór svo með makrólinsu í Lystigarðinn. Þar er allur gróður að taka við sér en ekki mörg blómstrandi blóm á þessum tíma. Gaman samt að hlusta á fuglana syngja og jú jú ég tók líka nokkrar myndir - sem voru held ég bara allar misheppnaðar. Greinilega ekki minn mynda-dagur í dag. Eftir hálftíma var ég alveg búin á því og dreif mig heim. Og síðan hef ég ekki gert neitt nema borða, leysa sudoku og liggja í sófanum.

Í gær fékk ég bréf frá þeim í Lilleström. Ég get fengið tíma hjá þeim í júlí eða ágúst. Sem ég vil að sjálfsögðu, enda mun þetta ferli allt taka svo langan tíma. Það verða teknar gríðarlega umfangsmiklar blóðprufur sem getur tekið 1-2 mánuði að fá svör við (og kannski lengur af því sumarleyfistímabilið er að hefjast?) og síðan er hafist handa við meðferð, allt eftir því hvað kemur út úr blóðprufunum. En já, ég er sem sagt glöð með að geta fengið tíma en byrja samt að flækja allt í höfðinu á mér. Við Sunna erum ekki ennþá búnar að skipuleggja sumarfríin hjá okkur einhverra hluta vegna, en Valur byrjar í fríi í kringum 10 júní. Við höfum svo sem engin sérstök plön varðandi fríið okkar saman, en það er spurning hvort ég eigi að nota hluta af því fríi til að fara til Noregs, eða hvort ég eigi að fara í ágúst. Samt vil ég helst drífa í því sem allra fyrst. Þá verð ég nú að heimsækja Önnu systur í leiðinni, annað kemur ekki til greina. Og svo ég haldi áfram að flækja málin, þá ímynda ég mér að Ísak vilji gjarnan fá að koma með til Noregs, en auðvitað þarf það ekki að vera. Hm, jæja þetta kemur allt í ljós. Og ég er hætt þessu blaðri.

Frekar andlaus sunnudagur bráðum á enda

Já eða bara andlaus helgi... Æi, þetta er bara stundum svona. Veðrið og eldgosið hjálpar heldur ekki til. En ég nú búin að tala örstutt við hana Hrefnu mína á Skype og mun lengur við Önnu systur, líka á Skype, svo eitthvað hef ég nú gert í dag sem auðgar andann. Sudoku hefur stytt mér stundir og svo hef ég aðallega verið í því að hengslast milli herbergja. Valur er virkur fyrir okkur bæði. Hann fór út og hljóp 10 kílómetra og svo er hann núna að elda lambalærið sem ég ætlaði eiginlega að elda um síðustu helgi. Lærið hefur ábyggilega haft gott af því að bíða þetta lengi, er pottþétt orðið mjög meyrt og gott.

Kórinn minn fyrrverandi var með tónleika í dag og í staðinn fyrir að fara og hlusta á þær syngja og njóta þess í botn, þá fór ég bara í pirringskast yfir því að hafa þurft að hætta, og langaði ekki að fara á tónleikana. Sem eru auðvitað barnaleg viðbrögð en ég er nú bara ekki fullkomnari en þetta. Mér fannst rosalega gaman í kórnum og það var ansi sárt að hætta og ég er greinilega ekki komin yfir þessi vonbrigði. Eins og maður er þó að verða búinn að venjast ýmsum breytingum sem vefjagigtin og hennar fylgikvillar hafa orsakað. Í tengslum við kórinn og sönginn þá er eitt lítið "vandamál" í viðbót. Valur gaf mér nefnilega söngtíma í jólagjöf af því ég var byrjuð í kór og mig langaði að læra aðeins betur á röddina mína. Það var samt ekki fyrr en fyrir stuttu síðan að ég fór í fyrsta tímann og svo annan. En þá finnst mér það eitthvað svo tilgangslaust að taka þessa tíma úr því ég er ekki í kórnum lengur. Svo er ég alveg ótrúlega stressuð í þessum tímum (hef reyndar bara farið tvisvar sinnum og þar af bara sungið eitthvað í öðrum þeirra) og næ bara ekki að slaka á þó ég reyni. Það þýðir að ég herpi hálsinn og vöðvana í kring alltof mikið saman, sem leiðir til þess að ég verð hás. Hm, verður spennandi að sjá hvort það gengur betur næst. En svo átti ég að koma með einhver lög sem ég vil syngja og mér detta engin lög í hug. Hlusta svo rosalega lítið á tónlist eftir að ég varð svona viðkvæm fyrir hávaða.

Jæja lambið er að verða klárt, nammi namm :-)

Mikið sem náttúran getur verið falleg

Taking a bow, originally uploaded by Guðný Pálína.

Þá er Valur kominn heim

- og lífið gengur sinn vanagang að nýju. Ég fékk meira að segja kaffi hjá honum núna áðan, en það var ekki kveikt á kaffivélinni þann tíma sem hann var í burtu. Einu sinni hélt ég alltaf að kaffi væri svo óhollt fyrir mig, en ég er eiginlega að skipta um skoðun varðandi það. Ég hef nefnilega verið með svo lágan blóðþrýsting á köflum undanfarið og þá er bara gott að fá sér smá kaffi til að hækka þrýstinginn :)

Annars eru bara þvílík rólegheit framundan um helgina. Veðrið býður ekki uppá miklar ljósmyndaferðir og það er svo sem ágætt, því gamla er svo þreytt núna. Það kemur samt alltaf fram þessi tilfinning að nú eigi ég að vera dugleg og gera eitthvað. Ég get einhvern veginn aldrei slappað bara af með góðri samvisku og hugsað með sjálfri mér að nú sé ég að hlaða batteríin fyrir komandi viku. Held að það tengist því eitthvað að þegar maður notar alla orku sína utan heimilis virka daga, þá finnst manni að um helgar eigi að gera eitthvað fyrir heimilið. Svo kannski ég reyni að safna mér aðeins saman og gera eitthvað af viti. Eða ekki... Það væri líklega gáfulegra að hvíla sig.

Ég á samt ennþá eftir að klára að fara í gegnum fataskápinn minn og taka úr umferð föt sem ekki eru í notkun + skipta út vetrarfötum fyrir sumarföt. Þó það sé nú ekki mjög sumarlegt þessa dagana reyndar... en Valur var að skoða veðurspána og ég hef eftir honum að veðrið eigi að skána uppúr næstu helgi.

Jamm og jæja

Klassísk fyrirsögn á bloggfærslu þegar ég veit ekkert hvað ég ætla að tala um. Ég veit reyndar heldur ekki hvað ég ætla að hafa í matinn í kvöld, en ég veit að ég er að fara í nudd núna á eftir. Þá kem ég heim klukkan fimm, hálf undirlögð eins og alltaf eftir nuddið, og ekki er nú líklegt að mér detti þá eitthvað sniðugt í hug. En já á meðan ég var að skrifa þetta datt mér samt eitthvað í hug. Súpa var það heillin. Hvað er betra í rigningu og skítakulda en heit og góð súpa? Það er meira að segja til afgangur af lambalæri í ísskápnum frá því að Andri og vinir hans voru að elda saman á laugardagskvöldið, og ég get notað kjötið í súpuna í staðinn fyrir nautagúllasið sem á að vera samkvæmt uppskriftinni.

En já tíminn flýgur og ég þarf að gera mig klára fyrir nuddið. Best að hætta þessu blaðri.

P.S. Mér tóks að segja/skrifa "En já" tvisvar sinnum í ekki lengri texta, geri aðrir betur ;)

Sund og húsalitir

eru þema dagsins í dag. Ég fór í sund í morgun og synti heilar 14 ferðir, sem er aukning um tvær frá því í síðustu viku... Bæði er ég aðeins að hressast með hækkandi sól, og svo fattaði ég að ef ég syndi 5 ferðir og hvíli mig aðeins, þá get ég synt aðrar 5 og hvílt mig ... og svo rest. Þá næ ég að synda lengra án þess að vera alveg uppgefin á eftir. Alveg gríðarleg uppgötvun - eða þannig - en skiptir máli fyrir mig. 

Önnur uppgötvun, sem er Rósu vinkonu að þakka, er að fara í útiklefann um helgar þegar búningsklefarnir inni eru stappfullir og biðröð í sturturnar. Úti er engin biðröð og bara hressandi að vera þar, að minnsta kosti í góðu veðri. Í síðustu viku þurftu reyndar allar konur annað hvort að fara í útiklefann eða í búningsklefa íþróttahallarinnar, þar sem verið var að vinna að viðhaldi í sturtuklefunum.

Svo ég færi mig yfir í næsta umtalsefni... þá er verið að mála húsið við hliðina á okkur. Sem er í sjálfu sér gott og blessað. Nema hvað, húsið er grænblátt á litinn og sá litur (kaldur tónn) og liturinn á húsinu okkar (hlýr litatónn), passa hræðilega illa saman. Þegar við máluðum var ég bæði að reyna að velja lit sem var fallegur, en sem myndi falla nokkuð vel inn í umhverfið, því mér finnst það líka skipta máli. Það hefur greinilega ekki skipt máli hjá nágrönnunum. Þegar komið er inn í götuna núna, þá verður þetta alveg svakalegt litaslys, en hvor liturinn fyrir sig er fallegur, þeir eru bara ekki fallegir saman. En já já, svo veit ég að ég hætti að sjá þetta eftir smá stund, ég á bara stundum erfitt með að venjast breytingum.

Blendnar tilfinningar

Þá er það endanlega staðfest, ég er stórskrýtin. Eða það finnst mér alla vega. Í staðinn fyrir að vera rosa stolt og finnast gaman að taka þátt í þessari ljósmyndasýningu, þá er ég bara hálf pirruð og ómöguleg eitthvað. Ég var svona skrýtin í allan gærdag og náði engan veginn að slappa af og hafa bara gaman af þessu. Það hefur kannski spilað inn í að ég var skelfilega þreytt og illa upplögð en var jú að reyna að láta það ekki sjást.

En Valur kom með mér niður í gil og við vorum þarna saman í dágóða stund. Svo fór hann heim að klára að græja sig fyrir Noregsferðina en ég var áfram á sýningunni. Það kom ótrúlegur fjöldi af fólki enda voru fleiri sýningar að opna í gær, og meðal annars yfirlitssýning á verkum Kristínar Gunnlaugsdóttur í Listasafninu (sem er í næsta húsi). Um hálf fimmleytið var ég alveg búin á því og ákvað að drífa mig heim, enda ætluðum við líka að borða snemma þar sem Valur var að fara í flug til Reykjavíkur.

Eftir matinn skutlaði ég honum síðan út á völl en fór svo aftur heim, sótti myndavélina og fór út í smá myndarúnt. Aðalmarkmiðið var nú kannski ekki myndatakan sem slík, heldur aðallega að vera úti í náttúrunni og reyna að losna við þennan brjálaða pirring eða undarlegu tilfinningu sem var að gera mig brjálaða. Það gekk nú svona la la. Ég fór út á Gáseyri og var þar alein með sjálfri mér - og fuglunum. Það var reyndar ekkert svo mikið af fuglum en nokkrar rjúpur sá ég, og spóa og tjald og stelk og svo heyrði ég í hrossagauk. Jú jú og einhverjar endur voru líka á svæðinu en þær láta sig alltaf hverfa þegar maður nálgast, og svo auðvitað einhverjir mávar, líklega bæði hettumáfar og sílamáfar. Já og gæsir. En sem sagt, engin fuglategund var þarna í neinu magni svo heitið geti. Mér finnst samt alveg yndislegt að vera úti og hlusta á fuglahljóðin. Ekki var hávaði frá sjónum því það var logn. Reyndar voru tvær trillur lónandi þarna rétt fyrir utan og frá annarri þeirra heyrðust einstaka skothvellir, en svo fór hún sem betur fer.

Ég vildi óska að það væru fleiri staðir í líkingu við Gáseyri hér við fjörðinn. Ef mann langar að komast niður að sjó og helst í fjöru, þá er ekki um marga staði að ræða. Það er reyndar stundum fjara í kringum Leiruveginn en þar er endalaus bílaumferð. Svo er auðvitað Svalbarðsströnd en það er í þéttbýli (ef svo má segja, það búa nú ekki margir þar), Grenivík er eiginlega alltof langt í burtu fyrir stutta túra, Hjalteyri er inni í myndinni en um daginn sá ég að þeir eru búnir að eyðileggja sandfjöruna þar og setja svakalegan grjótgarð meðfram allri suðurfjörunni. Þá er það upptalið held ég. Ef maður er bara að sækja í fugla og er sama þó það sé ekki við sjóinn, þá eru Krossanesborgir og Naustaborgir, en það er eitthvað við sjóinn sem ég veit ekki hvað er, en ég sæki í. Kannski lyktin, kannski hljóðið.

Jæja, nú sitjum við hér, við Birta. Það er að segja, ég sit en hún liggur milli handanna á mér uppi á skrifborðinu - og malar og malar. Hún var eitthvað óróleg í nótt og ég heyrði hana stundum mjálma frammi í vaskahúsi, svo hún var alveg extra glöð þegar ég dröslaðist á lappir um hálf níu leytið. Ætli sé ekki best að fara að fá sér morgunmat og reyna svo að gera eitthvað gáfulegt. Mig myndi langa að fara út og taka myndir. Það er samt hálfgert þokuloft svo birtan er nú ekkert æðisleg. Það sem ég þyrfti hinsvegar að gera er að ryksuga og taka aðeins til í húsinu - en æ ég er ekki að nenna því núna. O jæja, þá fer ég að leysa Sudoku í blaðinu ;-)

Ísak og Arnar vinur hans

Young gentlemans, originally uploaded by Guðný Pálína.

á leiðinni á árshátíð Lundarskóla. Þetta eru fyrstu jakkafötin sem Ísak eignast, svo mér fannst ég verða að smella mynd af honum. Þetta eru ungir menn með framtíðina fyrir sér :)

Meira ljósmynda"blaður"

Ekki gat ég nú verið róleg með þessar tvær myndir sem búið var að prenta og líma á fóm. Það var ein önnur sem var alltaf að minna á sig í huganum á mér, svo í morgun dreif ég mig með hana niður í Pedromyndir og lét prenta út. Andri sótti hana svo og fór með hana til Kára sem límdi hana á fóm, svo nú get ég valið úr þremur myndum. Hugsa samt að ég taki pottþétt þessa nýju og svo myndina af blóminu með flugunni. Það er nú frekar fyndið að ég skuli hafa endað á því að vera með makrómyndir en ekki landslagsmyndir, því ég tek jú mun meira af landslagsmyndum. En þennan dag sem ég fór út til að mynda fyrir sýninguna var landslagið allt svo grátt og því kom þetta eiginlega af sjálfu sér. Svo er ein önnur í klúbbnum sem yfirleitt tekur makrómyndir en verður með landslagsmyndir á sýningunni, svo segja má að við höfum bara hlutverkaskipti.

Veðrið var svo dásamlegt í dag, sannkallað sumarveður. Ég ætlaði að fara út með myndavélina í morgun, en eyddi morgninum í þetta stúss með að græja myndina og fara með í Pedromyndir, og svo var ég orðin svo þreytt... þannig að ég um hádegisbilið lagði ég mig svo ég myndi meika að fara í vinnuna. Andri var að fara í flug klukkan tvö og var þar að auki að sendast fyrir mig, svo ég ákvað að ganga í vinnuna í þessu dásemdarveðri. Nokkuð sem ég er að "borga" fyrir núna með þreytuverkjum í fótunum - en það var nú líka vegna þess að ég gekk svo hratt og þá verður það auka álag á vöðvafestur.

Svo komst Ísak að því í dag að á morgun væru lokaskil á bókarskýrslu í íslensku, svo hann þurfti að klára bókina sem hann var þó byrjaður með, og skrifa skýrsluna. Ég var svo að fara yfir þetta núna áðan og koma með smá athugasemdir um lagfæringar. En núna þarf ég að fara að baka fyrir klúbbinn á morgun.

Ljósmyndasýningar á færibandi

Já mér finnst svo stutt síðan við í ljósmyndaklúbbnum vorum með sýningu í tengslum við Gildaginn, en nú er komið að öðrum Gildegi og annarri sýningu. Í þetta sinn er búið að mála sýningarrýmið og koma fyrir nýjum ljósum, svo þetta verður mun betra en síðast. Núna erum við líka fleiri sem tökum þátt, eða átta konur í allt. Ég er búin að láta prenta tvær myndir og setja á "fóm" (sem er þunnt plast) en er mikið að spá í hvort ég eigi að láta prenta eina mynd í viðbót og skipta hugsanlega út fyrir eina hinna. Við hittumst á fundi í kvöld og vorum að ræða um sýninguna og svo á að hittast á föstudaginn í sýningarrýminu og skipuleggja staðsetningu myndanna. En á föstudaginn er ég með konuklúbb, og get víst ekki verið á tveimur stöðum í einu. Hinar stelpurnar græja þetta þá bara.

Á föstudaginn er líka árshátíð hjá Ísaki, matur og ball. Hann á ný jakkaföt en vantar skó, svo það á eftir að finna út úr því. Ég á líka eftir að gera veitingar fyrir klúbbinn - og já svo er fundur hjá Félagi kvenna í atvinnurekstri á morgun  kl. 18. Úff, þetta er í það mesta fyrir Guðnýju gömlu... Veit ekki hvort ég á bara að slaufa fundinum. Æ, það kemur í ljós, ætli ég verði ekki bara að sjá til hvernig staðan verður á mér á morgun, ég var nú ekki sú allra hressasta eftir vinnu í dag.

Náttúran er að vakna til lífsins þessa dagana

Að vakna til lífsins - Awakening, originally uploaded by Guðný Pálína.

Gróðurinn er allur að koma til og fuglarnir flykkjast til landsins. Við Valur fórum áðan út að ganga niðri við sjóinn og sáum og heyrðum í hinum ýmsu fuglategundnum. Bara gaman.

Ég hefði ekki þurft að stressa mig yfir söngtímanum í dag. Í fyrsta lagi þá þurfti ég ekki að syngja einn einasta tón því kennarinn var bara að fara í teoríu í dag. Í öðru lagi þá var hann mjög afslappaður og þægilegur í viðmóti, svo vonandi skil ég allt stress eftir heima í næsta tíma.

Söngtími á eftir og pínu stress í gangi

Já svona getur maður verið skrítinn, það er ekki eins og þetta sé eitthvað hættulegt... Ég vaknaði nú reyndar í morgun alveg eins og vörubíll hefði keyrt á mig og fór aftur upp í rúm þegar Ísak var kominn á fætur. Þannig að núna er ég búin að sofa lengur og borða morgunmat og þarf að fara að drífa mig í sturtu svo ég verði tilbúin á réttum tíma. Kannski ég hjóli bara niðureftir, enda ekki langt að fara, hann er með söngkennsluna í Brekkuskóla. Reyndar spurning hvernig mér gengur að hjóla heim, því ég er í svo hræðilegu formi.

Talandi um form, þá er Valur búinn að senda beiðni á endurhæfingadeildina á Kristnesi, um að ég komist í mat hjá þeim. Ekki að borða mat... heldur að þau meti mig og mitt ástand. Ég held að það verði fínt að sjá svart á hvítu hvernig þetta er. Í framhaldinu gæti svo orðið spurning um endurhæfingu í einhverjar vikur, þó það yrði nú ábyggilega ekki strax. En mér skildist að þetta mat tæki tvær vikur, svo þau greinilega eru mjög nákvæm og vilja fá fulla mynd af ástandi hvers og eins.

Svo vona ég að við Sunna fáum sem allra fyrst nýtt starfsfólk fyrir sumarið en Andri er að byrja að vinna hjá nýja Icelandair hótelinu og Silja verður á tjaldstæðinu í sumar. Þannig að okkur vantar manneskju í ca. 50% starf á virkum dögum + aðra hverja helgi. Já og helst aðra manneskju sem er bara um aðra  hverja helgi. Því við verðum jú að fá okkar frí. Vera með fjölskyldunni og hlaða batteríin.

Já börnin stækka víst

Sem betur fer... Ísak er að klára 10. bekk í vor og af því tilefni þurftum við að finna eina nýja og eina gamla mynd af honum. Gamla myndin virðist hafa verið tekin á 5 ára afmælisdaginn því hann er með afmæliskórónu af Lundarseli, en ég smellti nýju myndinni af honum í mjög miklum flýti í gær, þegar hann var á leið út úr dyrunum til að fara í bíó með vini sínum.

Fríhelgin á enda

Leikur að ljósi, originally uploaded by Guðný Pálína.

Og ég veit varla í hvað hún fór... eða jú jú ég veit það alveg. Ætli megi ekki segja að ljósmyndun hafi verið þema helgarinnar. Í gær fórum við nokkrar konur í ljósmyndaklúbbnum og skoðuðum sýningu Láru Stefánsdóttur í menningarhúsinu á Dalvík. Síðan fengum við okkur kaffi og kökur en á heimleiðinni var stoppað í tvígang til að taka myndir.

Í dag var eitthvað eirðarleysi í mér og við Valur fórum út um hádegisbilið, með myndavélarnar að sjálfsögðu. Við ókum í átt að Dalvík og fórum fyrst aðeins inn í Þorvaldsdal, en bæði var vegurinn slæmur og eins var birtan ekkert falleg þar, svo við fórum næst til Dalvíkur. Ég hafði séð á myndum frá Hrefnu að á Dalvík er þessi fína sandströnd og mig langaði að skoða hana. Sem við og gerðum. En það var þoka og ótrúlega kalt þarna niðri við sjóinn svo við stoppuðum ekki mjög lengi.

Ætli við höfum ekki verið komin heim aftur um hálf þrjú leytið og þá bakaði Valur vöfflur en síðan hef ég ekki gert neitt af viti. Jú annars, ég spjallaði aðeins við Hrefnu á skype og hjálpaði Ísaki við íslenskuverkefni, svo eitthvað pínu hef ég nú gert.

Á morgun byrjar svo ný vinnuvika og gamla er bara pínu stressuð því það er eitthvað svo margt aukalega í gangi þessa viku. Á þriðjudaginn fer ég í söngtíma (jólagjöf frá Val), á fimmtudaginn er lokafundur vetrarins hjá FKA, á föstudaginn á ég að vera með konuklúbb og á laugardaginn verðum við Álfkonur með ljósmyndasýningu. En já svo reddast þetta auðvitað allt saman eins og venjulega...

P.S. Ég ætlaði fyrst að birta fremur kuldalega mynd úr fjörunni á Dalvík með þessari færslu, en ákvað að það væri miklu skemmtilegra að halda sig bara við eitthvað litríkt og fallegt, svo hér kemur önnur mynd úr Lystigarðinum frá því um daginn.