Enn um mig og mitt mataræði

Mér ætlar að reynast erfitt að finna hinn eina sanna gullna meðalveg í mataræðinu. Það er að segja, ég hélt á tímabili að ég væri komin á beinu brautina og héðan væri ekki aftur snúið, en það er ekki svo. Sérstaklega er það sykurinn sem ætlar að reynast mér óþægur ljár í þúfu. Það er eiginlega frekar sérstakt að ná að vera sykurlaus yfir jólin og í myrkasta skammdeginu, en svo núna þegar daginn er farið að lengja og ég ætti að vera komin yfir versta hjallann, þá er sykurfíknin mig lifandi að drepa. Ég var um daginn að gera tilraun með að borða meira af kolvetnum s.s. brún hrísgrjón, döðlur, kasjú hnetur, gulrætur, rófur ofl. sem ég man ekki í augnablikinu. Fyrst í stað gekk það ágætlega en svo fór að síga á ógæfuhliðina.

Um leið og ég byrja að fóðra kolvetnispúkann þá langar mig í meira af þessu sama - og ég veit ekki hvernig ég á að fara að því að vinna úr þessu því mig langar samt að geta borðað þessi hollu kolvetni. Ég reyndar kveikti á perunni með það að ég var ekki að standa mig í að borða nógu mikla fitu og hef aftur aukið fituneysluna verulega. Það var jú aðalforsenda þess að mér tókst að hætta í kolvetnunum á sínum tíma, að maður verður svo saddur af fitu og langar þá minna í þetta sæta. En já já, ég held bara ótrauð áfram, það þýðir ekkert að gefast upp þó á móti blási.

Samanber þetta video sem ég fann á netinu, um konu sem var komin í hjólastól af völdum MS, en með breyttu mataræði (og annarri meðferð sem fólst að ég held í því að örva vöðvana með rafboðum) tókst henni að snúa við þróuninni og komst úr hjólastólnum. Hún þróaði ákveðið mataræði og er upptekin af því að breiða út boðskapinn. Hér er heimasíðan hennar ef einhver hefur áhuga. Og hér er myndband með henni á youtube, þar sem hún segir frá sögu sinni.