Skrapa, skrapa, skrapa...

Úff, púff, "uffa meg" eins og þeir segja á norskunni. Það ætlar að reynast þrautin þyngri að ná þessu veggfóðri af - sem mömmu minnir að hafi verið límt með jötungripi á sínum tíma. Já, þau hafa ætlað að vera viss um að það dytti ekki af ;-)

Ég ætlaði að rifja upp gamla takta í eldamennskunni í dag og keypti lambakótilettur í raspi í kvöldmatinn. Þurfti reyndar að fá upplýsingar um matreiðslu á kótilettum hjá Bryndísi og ekki var það matreiðslan sem klikkaði. Nei, það var bragðið, ég er alltaf að sjá betur og betur að margt sem ég borðaði hér áður fyrr, finnst mér hreinlega ekki gott lengur. Næst kaupi ég kótilettur án rasps, það er alveg á hreinu. Andra leist svo illa á þetta að hann fór út í búð og keypti sér coca puffs sem hann svældi í sig í staðinn. Já, þetta er nú uppeldið hjá mér, leyfi unglingnum að borða pakkamat í staðinn fyrir "staðgott" lambakjöt (má líklega deila um heilbrigði kjötsins þegar búið er að velta því upp úr raspi og steikja það upp úr olíu). Ísak hins vegar spurði hvort þetta væri eins og Naggar og jú, jú, ég hélt það nú. Sú staðreynd + það að ég skar alla fituna í burt af hans kjöti dugði til þess að hann borðaði þrjú stykki. Sennilega öndum við öll léttar á morgun en þá kemur kokkurinn heim úr veiðinni og synirnir (og ég) fá eitthvað ætilegt á ný.