Stella i orlofi..

eða þannig. Hössbandið farinn í veiði og ég þar af leiðandi í hálfgerðu orlofi. Bara verst að missa kokkinn úr húsinu - það var Mongópítsa í matinn í kvöld. Húsmóðirin lá uppi í sófa frá því hún kom úr vinnunni og fram til sex en þá sá unglingurinn á heimilinu sitt óvænna og pantaði pítsu + fór á hjólinu og sótti hana. Það er þessi blessuð föstudagsþreyta (ég get alla vega logið því í þá sem þekkja mig lítið að þetta tengist föstudögum...). Núna horfði ég á stafla af óhreinu leirtaui í eldhúsinu og leit svo í hina áttina, fór og bloggaði í staðinn fyrir að setja í uppþvottavélina. En mér til hróss má segja frá því að ég er búin að setja í þvottavélina svo Ísak geti farið í hreinum KA galla á fótboltamótið á Húsavík á morgun. NB! Gallinn kemur líklega skítugur heim aftur en svona er lífið! Árangurinn af heimilisstörfunum hefur ansi stuttan lifitíma, vægast sagt.

Það er í tísku í kringum mig þessa dagana að kaupa sér nýjan bíl. Bæði Hrefna dóttir mín og Þóra móðir mín eru búnar að fjárfesta í nýjum (gömlum) bílum. Mamma sem er búin að keyra Skoda í áratug a.m.k. (mér liggur við að segja síðan ég man eftir mér en það er nú ekki alveg svo slæmt) breytti um og keypti Suzuki smájeppa en Hrefna keypti Toyota Yaris. Nú langar mig líka í nýjan bíl :-( Er samt mjög ánægð með jeppann, það er ekki málið. Hann var samt farinn að framleiða alls kyns (ó)hljóð í akstrinum svo ég fór með hann á verkstæði og kvartaði undan því að það ískraði í honum eins og gömlu hjónarúmi. Ég hélt að þetta væri allavega smá fyndið en það fannst verkstæðisformanninum greinilega ekki því honum stökk ekki bros á vör. Svo kvartaði ég líka undan því að það ískraði í bremsunum og hann skrifaði það samviskusamlega niður - en viti menn það ískrar ennþá í þeim eftir viðgerð. Ég er svei mér þá að hugsa um að kvarta og kveina yfir þessu við formanninn.

Kosturinn við að hafa bíl á verkstæði (nú eða í Mývatnssveit sem farkostur míns kæra eiginmanns sem þar er staddur núna) er sá að fæturnir mínir sem flesta daga eru mikið til ónotaðir fá loksins að spreyta sig á malbikinu. Og það er gott að ganga. Í gær gekk ég frá Toyota verkstæðinu og í vinnuna, úr vinnuni og heim og af hárgreiðslustofu á verkstæðið. Fannst ég rosa dugleg. Í dag gekk ég reyndar bara úr vinnunni en morgundagurinn lofar góðu. Er búin að ákveða að fara í sund í fyrramálið (gangandi að sjálfsögðu) og svo í bæinn. Það er Akureyrarvaka á morgun en ég ætlaði nú bara í bæinn að skoða föt (ótrúlega ómenningarleg eitthvað þessa stundina). Er nefnilega að fara í fertugsafmæli á morgun til Margrétar Steinnunnar Thorarensen og á við aldagamalt vandamál kvenna að stríða: "Á ekkert til að fara í".
Læt hér við sitja og fer að sinna móðurhlutverkinu. Sækja Ísak út á fótboltavöll og draga hann í háttinn svo hann verði hress og sprækur í fyrramálið.