Kettirnir eru lagstir í vetrardvala

og það liggur við að mann langi nú sjálfan til að gera slíkt hið sama. Þau sofa megnið úr sólarhringnum núna og þegar ég kom heim í hádeginu sváfu þau svo fast að þau komu ekki einu sinni fram að heilsa upp á mig. En þegar ég ætlaði að fara að mynda þau til að láta mynd fylgja þessum pistli þá drifu þau sig að sjálfsögðu á lappir. Þannig að myndin verður bara að koma síðar.