er það erfiðasta við að vera í gigtarkasti. Að passa sig að falla ekki í gryfju sjálfsásökunar (sem er jú fáránlegt því vefjagigtin er ekki mér að kenna) og missa sig ekki í sjálfsvorkunn og svartsýni varðandi framtíðina. Núverandi gigtarkast hefur staðið í 5 daga og óhætt að segja að það hafi verið ein risastór andleg prófraun. Get ekki sagt að ég hafi staðist hana 100% en gekk þó betur en stundum áður, m.a. vegna þess að ég er að lesa bókina sem þarna blasir við (reyndar ekki alveg í fókus...).
Það er afskaplega mikilvægt en jafnframt erfitt að sýna sjálfri sér sama skilning og samúð og maður myndi sýna vinkonu sinni við sömu kringumstæður.
2 ummæli:
Leitt að heyra með líðanina en ég er svo sammála þér með lokaorðin þín, við erum alltof oft að rífa okkur sjálf niður, það mundum við ekki gera við vini í sömu aðstæðum. Ég hef verið að glugga í bók um hugræna atferlismeðferð og það er heilmargt þar sem gott er að taka til sín. Bestu kveðjur frá Hrísey. Kristín Björk.
Já það er líka margt gott í hugrænni atferlismeðferð og hægt að lesa ókeypis bók um hana á íslensku á netinu: http://www.ham.reykjalundur.is/medferdarhandbok/
Skrifa ummæli