þriðjudagur, 12. september 2006

Þegar ég kynntist manninum mínum

var hann sannkallaður skipulagsfíkill hvað snertir ákveðna hluti. Sem dæmi má nefna að þegar hann hafði sótt myndir í framköllun raðaði hann þeim samstundis í albúm og losnaði þannig við vandamál sem margir kannast við. (Vandamálið að sitja uppi með ótal myndabunka og vaxa það svo mikið í augum að raða þeim í albúm að fólk sleppir því frekar). Bræður hans áttu það til að gera grín að honum fyrir þessa skipulagsáráttu en ég held að þeir hafi nú bara öfundað hann ;-)
Nema hvað, ég fór fljótt í sama farið og það var aldrei nein óregla í myndasafninu hjá okkur - fyrr en stafræn myndavél kom á heimilið. Þá voru ekki framkallaðar myndir svo mánuðum/árum skipti og þegar það var loks gert voru framkallaðar nokkur hundruð myndir. Við fengum bara þrjá risastóra bunka í hendurnar og mér féllust hendur þegar að því kom að raða í albúm. Er búin að geyma allt heila klabbið ofan í skúffu í rúmt ár og hef aldrei komið mér að því að raða þeim. Ætlaði svo að byrja núna í kvöld - en aftur féllust mér hendur. Þurfti að sækja tölvuna til að geta sorterað og raðað nokkurn veginn í rétta tímaröð og þegar það var búið nennti ég ekki meiru. Þannig að blessaðar myndirnar eru ekki enn komnar í albúm - og heilt ár sem á eftir að framkalla og raða í albúm... Já, tæknin er til framfara á ýmsum sviðum en ekki öðrum!


Engin ummæli: