Hvað eru margir dagar eftir í árinu?

 

Já það hefur ekki gengið vel með 100 daga bloggáskorunina mína. Búin að blogga sjö sinnum - "bara" 93 skipti eftir ... Veit ekki alveg hvort ég á að hlægja eða gráta. 

En nú er ég hætt í vinnunni (held ég hafi reyndar aldrei skrifað um vinnuna mína fyrir Heilsubankann hér, geri það kannski seinna) og hef allan tíma í heiminum til að blogga. Svo nú duga engin vettlingatök!! 

Akkúrat núna er ég reyndar á leiðinni í höfuðbeina- og spjaldhryggjarjöfnun (skemmtilega langt heiti á íslensku yfir það sem heitir craniosacral therapy á ensku). Þetta meðferðarform hentar mér afskaplega vel og ég hlakka mikið til að fara, enda fyrsti tíminn minn í tvo? mánuði. 

Í gær byrjaði ég í nýrri leikfimi hjá Gaman saman. Ég hef stundum áður daðrað við tilhugsunina um að prófa þetta en ekki fundist ég í nógu góðu formi held ég. Hins vegar þarf ég að gera eitthvað annað en fara í sund á morgnana, styrkja mig betur og svo er stór plús að æfingarnar fara fram utandyra. Þá valdi ég að vera í tíma kl. 12, til þess að geta verið úti þegar bjartast er að deginum í myrkasta skammdeginu í vetur. Þetta var hress hópur kvenna og mér líst mjög vel á þjálfarana. Ekki er verra að allir eru hvattir til að gera bara eins og þeir geta, ekki fara fram úr sér. 

Jæja ég þarf víst að drífa mig svo ég komi ekki of seint í tímann. Myndin sem fylgir var tekin í sumarfríinu okkar, þetta eru Valur og Erik á göngu í Skaftafelli. 

        P.S. Þetta er bloggfærsla 8/100 í bloggáskorun ársins 2021

Konan var komin með kofaveiki

Ef það er hægt að tala um kofaveiki (e. cabin fever) þegar maður er í raun ekki innilokaður. Og ég kemst í sund og út að ganga og í verslanir og ... En engu að síður er ég orðin þreytt á tilbreytingarleysinu sem fylgir þessu covid ástandi, það verður bara að segjast eins og er. Það er kannski hálf fyndið í ljósi þess að ég er alls ekki manneskjan sem er út um allt svona dags daglega. Við lifum frekar rólegu lífi. 

Ég fann það samt um daginn þegar ég fór suður að heimsækja fólkið mitt (mömmu og Andra og fjölskyldu), hvað það léttist á mér brúnin þegar ég var lögð af stað keyrandi suður yfir heiðar. 

Eiginlega finnst mér það hálfgert vanþakklæti að vera svona leið á þessu - það hefur enginn mér nákominn veikst og við Íslendingar höfum haft það ótrúlega gott miðað við margar aðrar þjóðir. En það breytir því samt ekki hvernig mér líður. 

Ég var eitthvað að ræða þetta við Val í kvöldmatnum fyrr í vikunni og þá stakk hann uppá því að við færum út á Svalbarðseyri eftir matinn og tækjum myndir í myrkrinu. Það fannst mér hin ágætasta uppástunga og við drifum okkur af stað. Og viti menn - pirringur og leiði breyttist fljótt í núvitund og slökun. Það var frost úti og blankalogn, sjórinn gutlaði upp við fjörusteinana og vitinn lýsti taktfast upp umhverfið. Dásamlegt alveg hreint! 

P.S. Þetta er bloggfærsla 7/100 í bloggáskorun ársins 2021

Ekki var ég alveg sannspá hvað nætursvefninn varðaði

 Það byrjaði eitthvað svefnrugl á mér í haust og ég hélt fyrst að dægurklukkan hefði ruglast í ríminu þegar daginn fór að stytta - en svo heldur þetta bara áfram. Sum kvöld næ ég rétt að festa svefn en hrekk svo upp skömmu síðar og er alveg glaðvakandi. Þá þýðir ekkert annað en fara aftur fram og gera aðra tilraun til svefns eftir 1-2 tíma. Svo vakna ég nokkrum sinnum yfir nóttina og stundum gengur mér líka illa að sofna aftur um miðja nótt. Ég er með símann við hliðina á rúminu og með hljóðbækur eða podcöst tilbúin, því mér finnst skást að sofna út frá einhverju slíku. En já það eru orðnar ansi margar næturnar í vetur sem ég er bara að ná 5-6 tíma svefni og það er alls ekki nóg fyrir mig ... Gamla gamla ... Skyldi þetta tengjast breytingaskeiðinu? Ekki veit ég. Man samt að Palli bróðir átti lengi vel við svipað vandamál að stríða og ekki var hann nú á breytingaskeiði 😆. O jæja það má vona að þetta lagist með hækkandi sól - lagast ekki allt þá?

Eftir langan zoom vinnufund í morgun fór ég svo til mömmu eftir hádegið. Á leiðinni inn á deildina rakst ég á Þuríði sem er forstöðumaður Nesvalla og Hlévangs. Hún sagði mér í óspurðum fréttum að mamma væri hress eftir bólusetninguna og hið sama mætti segja um alla íbúa hjúkrunarheimilanna í Reykjanesbæ. Svo það eru nú góðar fréttir. Mamma var reyndar ótrúlega hress og virkilega glöð að sjá mig. Annað en síðast þegar ég kom því þá áttaði hún sig alls ekki strax á því hver ég var - enda með grímu í framan og mamma þar að auki frammi í setustofu að drekka kaffi. En já við áttum bara góða stund saman mæðgurnar. Skoðuðum gömul myndaalbúm og hún gat nefnt fólk frá uppvaxtarárunum í Hornafirði með nafni, en svo fór að halla undan fæti með að þekkja fólkið á nýrri myndum. Ég er afskaplega þakklát fyrir að hafa hitt svona vel á hana. En það getur verið mjög mikill dagamunur á henni.

Eftir að hafa heimsótt mömmu fór ég rakleiðis í næstu fjölskylduheimsókn, til Andra, Freyju, Mattíasar og Vals Kára. Það var SVO gaman að sjá þau öll og fá að hnoðast aðeins með Val Kára. Hann er nýorðinn 4ra mánaða og hefur heldur betur þroskast og dafnað síðan ég sá hann síðast. Matthías var að "taka niður jólin" með pabba sínum og dálítið upptekinn við það. Þau ætla svo að koma inn til Reykjavíkur á laugardaginn og þá hittumst við aftur. Þá verður líka Valur kominn (hann kemur með flugi á morgun) þannig að hann fær að hitta þau líka :)

P.S. Þetta er bloggfærsla 6/100 í bloggáskorun ársins 2021