Ég lét mig hafa það að drífa mig á skíði með bóndanum um hádegisbilið í dag, þrátt fyrir að vera hálf vansvefta og að drepast í annarri mjöðminni (afleiðing bakverkjarins um daginn). Við fórum okkur nú afskaplega rólega, ég lét Strýtuna alveg eiga sig í þetta sinn, en horfðum aðeins á keppni í samhliða svigi á Unglingameistaramóti Íslands. Það var ótrúlega fátt fólk á skíðum þrátt fyrir dásamlegt veður og færi. Við vorum ekkert óskaplega lengi en gott var það samt.
Núna sit ég fyrir framan tölvuna (hm, þú segir ekki...) og ætlunin var að fara að vinna í bókhaldi enda ekki seinna vænna, við eigum að skila virðisaukaskattinum á morgun. Letin er bara alveg að drepa mig í augnablikinu - en það þýðir nú víst ekki að láta endalaust undan henni. Nóbb, bara bretta uppá ermarnar, spýta í lófana og allt heila klabbið :-)
Engin ummæli:
Skrifa ummæli
Mér þykir afskaplega vænt um það þegar fólk gefur sér tíma til að skrifa mér nokkrar línur. Ef þú ert ekki skráður notandi (með Google account) hakaðu þá við "Nafnlaus" og skrifaðu bara nafnið þitt undir.
Bestu kveðjur,
Guðný