Valkvíði

er nú yfirleitt ekki að hrella mig mikið. Tja, jú kannski stundum, fer eftir því hvert tilefnið er. Núna veit ég ekki hvað ég á að taka mér fyrir hendur þar til ég fer að vinna eftir rúma tvo tíma. En klukkan er rúmlega hálf tólf og ég hef ekkert gert í dag. Vaknaði hálf átta af mjög þungum svefni (hafði verið að dreyma einhverja vitleysu) og fór á fætur með Ísaki en þar sem ég átti ekki að fara að vinna strax lagði ég mig aftur. Svaf til að verða hálf ellefu og á þessum rúma klukkutíma hef ég afrekað svo mikið sem að fá mér að borða, lesa blöðin og hanga í tölvunni.

Ég var í smá stund að spá í að hlaupa út með myndavélina því himininn var svo fallega rauður, en það stóð í mér hvar ég myndi fá fallegt sjónarhorn og því fór ég ekki neitt. Þannig að nú stendur valið milli þess að fara í sturtu, fara að prjóna, taka úr uppþvottavélinni, setja í þvottavél - eða fara í ræktina. Annars lít ég svo illa út núna að ég get varla látið sjá mig á almannafæri, heheh. Það er nú verra ef ég þarf að fara í sturtu bara til að geta látið sjá mig í ræktinni.

Svo byrjaði ég loks á lopapeysunni hans Andra í gær og náði þeim glæsilega árangri að fitja upp og prjóna eina umferð. Ég hefði átt að stressa mig meira á að ná því að kaupa garnið fyrir jól... Ég ætlaði nefnilega að vera svo rosalega dugleg í jólafríinu. En það var ekki fyrr en Andri kom heim að ég fór að fitja upp. Var að hugsa um það í gærkvöldi þegar mér gekk illa að sofna (en sofnaði samt fyrir rest, án þess að fara fram) að ég hefði átt að nýta þessar andvökunætur um daginn í að prjóna, það hefði nú verið snjallt hjá mér. En á þeim tímapunkti datt mér ekkert slíkt í hug.

En já, ætli sé nú ekki best að hætta þessu hangsi og koma sér að verki :-)