Það eru kostir og gallar við allt

Kosturinn við þann tíma þegar Andri átti ekki í samskiptum við aðra stráka nema gegnum tölvuna var sá að við foreldrarnir vissum alltaf hvar hann var. Ekkert kvöld- og næturgölt sem hélt vöku fyrir okkur. Gallinn var auðvitað sá að við höfðum áhyggjur af félagslegum þroska hans. Nú er hann hættur að vera svona mikið í tölvunni, sem er kostur, en er kominn í nýjan vinahóp með strákum sem eru flestir einu ári eldri en hann og við þekkjum ekki neitt. Gallinn er sá að hann er (annað slagið) farinn að fara út á kvöldin.

Ég veit ekki hvort það er ellimerki - en við Valur eigum afskaplega erfitt með að halda okkur vakandi eftir klukkan ellefu á kvöldin og verðum því að treysta á frásögn sonarins varðandi það hvenær hann kom heim. Eitthvað nefndi ég þetta vandamál við eina vinkonu mína og hún, eins og endranær, hafði lausn á reiðum höndum. Bara segja honum að vekja okkur þegar hann komi heim! Þetta ráð hafði vinkona hennar notað með góðum árangri - hins vegar fannst henni frekar fyndið að þegar dóttirin kom um miðjar nætur og bauð góða nótt þá gerði hún það alltaf á innsoginu....