Miðað við það hvað mér finnst gott að fara í sund (ég fæ eitthvað út úr því sem ég fæ bara ekki annars staðar) þá skil ég ekki af hverju ég fer ekki oftar í sund.
Hitti konu í lauginni sem ég þekki ekki neitt en hún fór að segja mér hvað það væri mikill munur að synda skriðsund með blöðkum. Hún væri nefnilega með svo stuttar fætur en þarna fengi hún framlengingu...og miklu meiri kraft. Ég ætti kannski að fá mér blöðkur, þá kæmist ég kannski milli bakkanna á skriðsundi. Þyrfti nauðsynlega að synda oftar og meira í einu, þá tækist mér kannski að koma mér upp smá þoli og úthaldi í sundinu. Já, það er af sem áður var. Í "gamla daga" þegar ég æfði sund (ásamt fleirum, Rósu vinkonu minni m.a.) þá fannst manni ekki mikið að synda nokkra kílómetra á æfingum. Núna dugi ég í mesta lagi 2-300 metra - en þá er heiti potturinn farinn að kalla svo hátt á mig að ég verð að hlýða!
Engin ummæli:
Skrifa ummæli
Mér þykir afskaplega vænt um það þegar fólk gefur sér tíma til að skrifa mér nokkrar línur. Ef þú ert ekki skráður notandi (með Google account) hakaðu þá við "Nafnlaus" og skrifaðu bara nafnið þitt undir.
Bestu kveðjur,
Guðný