Það er alltaf gaman

að fylgjast með mannlífinu og eitt af því skemmtilegra við að koma á nýja staði. Til dæmis í París um daginn þá hefði ég getað setið heilan dag og bara horft á fólkið í kringum mig. Svo ótrúlega margar og ólíkar týpur. Ég meira að segja öfundaði safnverðina í Pompidou safninu sem sitja á stólum víðsvegar um safnið og gæta þess að allt fari nú "siðsamlega" fram. Þvílíkur fjöldi af fólki sem þeir sjá á hverjum degi og frá ótal löndum.

Einn staður svíkur þó aldrei hvað fjölbreytt mannlíf snertir og það er sundlaugin. Að vísu er fátt um t.d. Kínverja eða Afríkubúa í lauginni, hvað þá yfir vetrartímann, en engu að síður þá er hægt að hafa afar gaman af því að virða fyrir sér sundlaugargestina. Að sitja í heita pottinum snemma á morgnana og hlusta á samræður gamla fólksins er alveg sér kapítuli. Um daginn varð ég t.d. vitni að eftirfarandi samræðum: Ein gömul kona við aðra: "Það er nú meira hvað það er heitt úti, bara alveg dásamlegt". Hin: "Já og veistu hvað, það var svona hlýtt í alla nótt". Ein: "Hvað segirðu manneskja, svafstu ekkert í nótt? Þú hefur kannski bara vakað alla nóttina til að fylgjast með hitamælinum?" Hin: "Nei, ertu alveg frá þér, en mér fannst þetta svo merkilegt að ég leit á mælinn í hvert skipti sem ég vaknaði til að fara á klósettið, til að sjá hvort það hefði ekki kólnað".

Ókey, ég er kannski ein um að finnast þetta fyndið en þess ber að geta að tónninn í röddinni og svipbrigði þeirra gömlu skila sér ekki svo vel á prenti.