tag:blogger.com,1999:blog-78463162024-03-05T23:24:41.091+00:00Hugrenningar GuðnýjarGuðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.comBlogger1648125tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-78085457300003982352021-11-23T13:56:00.003+00:002021-11-23T14:07:04.161+00:00Það er alveg spurning að skrifa uppá dánarvottorð fyrir bloggið mitt ...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTE23YOLQCYEQWG5rv0jOnXedmtw_V6Uypo0IeudfWYJPermnsiGwl-e0AQJS0AAUvKXkIegeZE8M9fSg5xP-gF0Ug5DRoqyzO774qiWBQoprZRoSDY2lXBiU-GzPZgCDbjeKt/s2048/so%25CC%2581lsetur.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTE23YOLQCYEQWG5rv0jOnXedmtw_V6Uypo0IeudfWYJPermnsiGwl-e0AQJS0AAUvKXkIegeZE8M9fSg5xP-gF0Ug5DRoqyzO774qiWBQoprZRoSDY2lXBiU-GzPZgCDbjeKt/w640-h428/so%25CC%2581lsetur.jpg" width="640" /></a></div><p></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Þetta er einungis ellefta bloggfærslan á árinu og þar með augljóst að mér hefur mistekist hrapallega að blása lífi í bloggið með því að setja mér markmið um 100 bloggfærslur.<span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Samt langar mig stundum að blogga og sest jafnvel við tölvuna og byrja að skrifa - en eitthvað heldur aftur af mér með að klára pistil og birta hann. <span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Kosturinn við að skrifa um persónuleg málefni, er að það hjálpar mér að hugsa og setja hluti í samhengi í höfðinu á mér. En á sama tíma og mér finnst gaman að hafa lesendur (aðra en fjölskyldu og vini) þá er það líka erfitt því mér fer að finnast að ég eigi að skrifa eitthvað "gáfulegt" úr því ég er að því á annað borð. <span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Og þar stendur hnífurinn í kúnni! Mér finnst ég ekki hafa neitt gáfulegt fram að færa. Mér hefur reyndar dottið í hug að endrum og sinnum gæti ég miðlað heilsutengdum fróðleiksmolum - en það er áhugamál hjá mér að hlusta á heilsutengda hlaðvarpsþætti - og ef ég myndi nú skrifa hjá mér þó ekki væri nema brotabrot af öllum þeim fróðleik sem ég innbyrði þá hefði ég nú aldeilis eitthvað til að blogga um. En þá yrði ég reyndar að fara að hlusta á þessa þætti að deginum til, ekki bara á kvöldin þegar ég ligg uppi í rúmi og er að fara að sofa ;-) <span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"> </span></div></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div style="text-align: justify;">Hvað sem því líður, þá mun ég sennilega ekki hafa brjóst í mér til að "drepa" bloggið mitt eftir öll þessi ár. </div><p style="text-align: justify;">En hei! Eftir langan ljósmyndadoða fékk ég aftur áhuga og löngun til að fara út með myndavélina, og er mjög þakklát fyrir það. Við Valur fórum til dæmis í ljósmyndaferð Mývatnssveit um síðustu helgi og það var mjög gaman. Myndin sem fylgir er einmitt tekin þar. </p><p style="text-align: justify;"><span><span><span>P.S. Þetta er bloggfærsla 11/100 í (misheppnaðri) bloggáskorun ársins 2021</span></span></span></p></blockquote><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-32303737500524666132021-10-11T17:23:00.006+00:002021-10-11T17:27:56.091+00:00Áhugamál - hæðir og lægðir<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR1s191Nt7SZDqTbqeSZdBAvNvRwnex4RG1NIy7Wk1aV4JzwUIZZPRc2bEGQeUjz0aFXIVYCHLi72drZSpkJou2CDilk06wZbKjxGX3PgtUEGF9llI-_td_G9Ms0K46xkL1DBM/s2048/20211011-IMG_8248.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR1s191Nt7SZDqTbqeSZdBAvNvRwnex4RG1NIy7Wk1aV4JzwUIZZPRc2bEGQeUjz0aFXIVYCHLi72drZSpkJou2CDilk06wZbKjxGX3PgtUEGF9llI-_td_G9Ms0K46xkL1DBM/w640-h428/20211011-IMG_8248.jpg" width="640" /></a></div><br /><div><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><div>Ég hef verið afskaplega löt að taka myndir í ár og veit ekki alveg hver ástæðan er. Ætli það sé nokkuð flóknara en svo að áhugamál koma stundum í "bylgjum" og liggja svo í hálfgerðu dái á milli. En núna nýlega hef ég farið í tvígang út með myndavélina af því mig LANGAÐI til þess, svo ég er kannski á batavegi. </div><div><br /></div><div>Í dag fórum við Valur út á Svalbarðseyri og ég tók myndir þar, þó staðsetningin sem slík sjáist nú ekki á meðfylgjandi mynd. En hvönnin í haust/vetrarbúningi er alltaf vinsælt myndefni hjá mér og ekki skemmir fyrir þegar tjörnin fyrir aftan gefur svona fallega bláan bakgrunn.</div><div><br /></div><div>Annað sem ég hef verið löt að gera, er að blogga. Það dugði ekki einu sinni að útbúa mína persónulegu bloggáskorun - 100 bloggfærslur á árinu. Ef ég á að ná því þá verða fleiri en ein færslur suma daga ;-)</div><div><br /></div><div>P.S. Þetta er bloggfærsla 10/100 í bloggáskorun ársins 2021</div></blockquote><div><br /></div><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-55685918677290274082021-09-02T11:41:00.002+00:002021-09-02T21:37:01.695+00:00"Skaut sjálfa mig í fótinn" í gær <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4S3PeIPB2FXHTB56IFxXXRwNngYv28M2djmr-iAgI47p-NmBEQAy5RBdgTfa_sv_WjcmeCKA64v37e42gLvv-YW8hsYoKjxShyphenhyphenuX78TVGFg-BNksLb_TFuiwI64PXSgQzkZKW/s2048/IMG_2848.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4S3PeIPB2FXHTB56IFxXXRwNngYv28M2djmr-iAgI47p-NmBEQAy5RBdgTfa_sv_WjcmeCKA64v37e42gLvv-YW8hsYoKjxShyphenhyphenuX78TVGFg-BNksLb_TFuiwI64PXSgQzkZKW/w640-h480/IMG_2848.png" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: left;"> </span></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;">Ég sem sagt fór í leikfimitíma á þriðjudaginn og var mjög lúin eftir hann, þrátt fyrir að finnast ég ekki gera neitt ... Ákvað þess vegna að taka því rólega í gær svo ég kæmist nú örugglega í leikfimitímann í dag. Það gekk nokkuð vel framan af degi, ég fór bara í sundið og tíndi smá rifsber úti í garði. Missti mig ekki neitt í þrif eða tiltekt hér innanhúss. </blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"> </blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;">Ljósmyndaklúbburinn minn ætlaði að hittast klukkan fimm úti í Krossanesborgum og ég spurði sérstaklega að því hvort þetta ætti að vera ganga eða ljósmyndaRÖLT. Það var hið síðarnefnda svo ég hugsaði að þá væri mér óhætt að mæta. Við vorum nú bara fjórar og byrjuðum á gangstígnum en færðum okkur fljótlega af honum og uppá klöpp þar sem við sáum betur yfir. Síðan leiddi eitt af öðru, við röltum lengra út í móa, fundum bláber sem var bara dásamlegt - fullt af berjum og við tíndum upp í okkur hverja lúkuna á fætur annarri.</blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: left;">Svo ákváðum við að færa okkur aðeins og fyrr en varði vorum við komnar töluvert langt frá stígnum. Til að komast inná hann aftur þurftum við að klöngrast í þýfðu undirlendi þar sem maður sá ekki "fóta sinna skil" fyrir háu grasi og reyndi mikið á ökkla og hné. Það hafðist nú allt en í gærkvöldi var ég orðin undirlögð af verkjum í fótunum og er enn í dag. </p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p style="text-align: left;">Ef ég væri "eðlileg manneskja" færi ég í leikfimina þrátt fyrir smá þreytuverki, en eins mikið og mig langar nú að fara þá væri það ekki gáfulegt. Svo ég verð að bíta í það súra epli að láta skynsemina ráða. Hefði reyndar átt að láta hana ráða í gær - en langaði of mikið að hitta stelpurnar 😉 </p></blockquote><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;">P.S. Þetta er bloggfærsla 9/100 í bloggáskorun ársins 2021<br /><p style="text-align: left;"> </p></blockquote><p style="text-align: left;"><span> <span> <span> </span></span></span><br /></p><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-74126413440453555422021-09-01T11:50:00.004+00:002021-09-01T13:55:48.897+00:00Hvað eru margir dagar eftir í árinu?<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGn957aj-xTBYFR_p-TfWkMcHTlNZIslTRd-REr-sYxYMxHTyX7CNjqi9Jg8UCs1F-67ZVzwkZOETDb6Rl2j0zq-ZoZ3GYE5CoNov27NGQynboMPXH_O-6LFbauCW-0QLVQb0m/s2048/20210722-R86A9273.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="429" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGn957aj-xTBYFR_p-TfWkMcHTlNZIslTRd-REr-sYxYMxHTyX7CNjqi9Jg8UCs1F-67ZVzwkZOETDb6Rl2j0zq-ZoZ3GYE5CoNov27NGQynboMPXH_O-6LFbauCW-0QLVQb0m/w640-h429/20210722-R86A9273.jpg" width="640" /></a></div> <p></p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p style="text-align: justify;">Já það hefur ekki gengið vel með 100 daga bloggáskorunina mína. Búin að blogga sjö sinnum - "bara" 93 skipti eftir ... Veit ekki alveg hvort ég á að hlægja eða gráta. </p><p style="text-align: justify;">En nú er ég hætt í vinnunni (held ég hafi reyndar aldrei skrifað um vinnuna mína fyrir Heilsubankann hér, geri það kannski seinna) og hef allan tíma í heiminum til að blogga. Svo nú duga engin vettlingatök!! </p><p style="text-align: justify;">Akkúrat núna er ég reyndar á leiðinni í höfuðbeina- og spjaldhryggjarjöfnun (skemmtilega langt heiti á íslensku yfir það sem heitir craniosacral therapy á ensku). Þetta meðferðarform hentar mér afskaplega vel og ég hlakka mikið til að fara, enda fyrsti tíminn minn í tvo? mánuði. </p><p style="text-align: justify;">Í gær byrjaði ég í nýrri leikfimi hjá <a href="http://www.gsu.is" target="_blank">Gaman saman</a>. Ég hef stundum áður daðrað við tilhugsunina um að prófa þetta en ekki fundist ég í nógu góðu formi held ég. Hins vegar þarf ég að gera eitthvað annað en fara í sund á morgnana, styrkja mig betur og svo er stór plús að æfingarnar fara fram utandyra. Þá valdi ég að vera í tíma kl. 12, til þess að geta verið úti þegar bjartast er að deginum í myrkasta skammdeginu í vetur. Þetta var hress hópur kvenna og mér líst mjög vel á þjálfarana. Ekki er verra að allir eru hvattir til að gera bara eins og þeir geta, ekki fara fram úr sér. </p><p style="text-align: justify;">Jæja ég þarf víst að drífa mig svo ég komi ekki of seint í tímann. Myndin sem fylgir var tekin í sumarfríinu okkar, þetta eru Valur og Erik á göngu í Skaftafelli. </p></blockquote><p><span> <span> P.S. Þetta er bloggfærsla 8/100 í bloggáskorun ársins 2021</span></span><br /></p><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-55828849419321644762021-01-28T18:53:00.003+00:002021-01-28T18:54:20.316+00:00Konan var komin með kofaveiki <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8BOPkX8n4mY8Nvgo2BOAgqpPiKSmn9Xf6yFlVn6NidxGH8qgq8vnkccjyeASCkZHi6mjUSOwi0GRnCGm6y6md1vcWzFGtIriwyWj9fVdNnv7MpglH24AyyvQDPYIxgJMwuRKs/s2048/20210126-R86A8673.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8BOPkX8n4mY8Nvgo2BOAgqpPiKSmn9Xf6yFlVn6NidxGH8qgq8vnkccjyeASCkZHi6mjUSOwi0GRnCGm6y6md1vcWzFGtIriwyWj9fVdNnv7MpglH24AyyvQDPYIxgJMwuRKs/w640-h426/20210126-R86A8673.jpg" width="640" /></a></div><p>Ef það er hægt að tala um kofaveiki <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Cabin_fever" target="_blank">(e. cabin fever)</a> þegar maður er í raun ekki innilokaður. Og ég kemst í sund og út að ganga og í verslanir og ... En engu að síður er ég orðin þreytt á tilbreytingarleysinu sem fylgir þessu covid ástandi, það verður bara að segjast eins og er. Það er kannski hálf fyndið í ljósi þess að ég er alls ekki manneskjan sem er út um allt svona dags daglega. Við lifum frekar rólegu lífi. </p><p>Ég fann það samt um daginn þegar ég fór suður að heimsækja fólkið mitt (mömmu og Andra og fjölskyldu), hvað það léttist á mér brúnin þegar ég var lögð af stað keyrandi suður yfir heiðar. </p><p>Eiginlega finnst mér það hálfgert vanþakklæti að vera svona leið á þessu - það hefur enginn mér nákominn veikst og við Íslendingar höfum haft það ótrúlega gott miðað við margar aðrar þjóðir. En það breytir því samt ekki hvernig mér líður. </p><p>Ég var eitthvað að ræða þetta við Val í kvöldmatnum fyrr í vikunni og þá stakk hann uppá því að við færum út á Svalbarðseyri eftir matinn og tækjum myndir í myrkrinu. Það fannst mér hin ágætasta uppástunga og við drifum okkur af stað. Og viti menn - pirringur og leiði breyttist fljótt í núvitund og slökun. Það var frost úti og blankalogn, sjórinn gutlaði upp við fjörusteinana og vitinn lýsti taktfast upp umhverfið. Dásamlegt alveg hreint! </p><p>P.S. Þetta er bloggfærsla 7/100 í bloggáskorun ársins 2021</p><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-50958345593487925312021-01-06T23:10:00.007+00:002021-01-06T23:12:10.662+00:00Ekki var ég alveg sannspá hvað nætursvefninn varðaði <p> Það byrjaði eitthvað svefnrugl á mér í haust og ég hélt fyrst að dægurklukkan hefði ruglast í ríminu þegar daginn fór að stytta - en svo heldur þetta bara áfram. Sum kvöld næ ég rétt að festa svefn en hrekk svo upp skömmu síðar og er alveg glaðvakandi. Þá þýðir ekkert annað en fara aftur fram og gera aðra tilraun til svefns eftir 1-2 tíma. Svo vakna ég nokkrum sinnum yfir nóttina og stundum gengur mér líka illa að sofna aftur um miðja nótt. Ég er með símann við hliðina á rúminu og með hljóðbækur eða podcöst tilbúin, því mér finnst skást að sofna út frá einhverju slíku. En já það eru orðnar ansi margar næturnar í vetur sem ég er bara að ná 5-6 tíma svefni og það er alls ekki nóg fyrir mig ... Gamla gamla ... Skyldi þetta tengjast breytingaskeiðinu? Ekki veit ég. Man samt að Palli bróðir átti lengi vel við svipað vandamál að stríða og ekki var hann nú á breytingaskeiði 😆. O jæja það má vona að þetta lagist með hækkandi sól - lagast ekki allt þá?</p><p>Eftir langan zoom vinnufund í morgun fór ég svo til mömmu eftir hádegið. Á leiðinni inn á deildina rakst ég á Þuríði sem er forstöðumaður Nesvalla og Hlévangs. Hún sagði mér í óspurðum fréttum að mamma væri hress eftir bólusetninguna og hið sama mætti segja um alla íbúa hjúkrunarheimilanna í Reykjanesbæ. Svo það eru nú góðar fréttir. Mamma var reyndar ótrúlega hress og virkilega glöð að sjá mig. Annað en síðast þegar ég kom því þá áttaði hún sig alls ekki strax á því hver ég var - enda með grímu í framan og mamma þar að auki frammi í setustofu að drekka kaffi. En já við áttum bara góða stund saman mæðgurnar. Skoðuðum gömul myndaalbúm og hún gat nefnt fólk frá uppvaxtarárunum í Hornafirði með nafni, en svo fór að halla undan fæti með að þekkja fólkið á nýrri myndum. Ég er afskaplega þakklát fyrir að hafa hitt svona vel á hana. En það getur verið mjög mikill dagamunur á henni.</p><p>Eftir að hafa heimsótt mömmu fór ég rakleiðis í næstu fjölskylduheimsókn, til Andra, Freyju, Mattíasar og Vals Kára. Það var SVO gaman að sjá þau öll og fá að hnoðast aðeins með Val Kára. Hann er nýorðinn 4ra mánaða og hefur heldur betur þroskast og dafnað síðan ég sá hann síðast. Matthías var að "taka niður jólin" með pabba sínum og dálítið upptekinn við það. Þau ætla svo að koma inn til Reykjavíkur á laugardaginn og þá hittumst við aftur. Þá verður líka Valur kominn (hann kemur með flugi á morgun) þannig að hann fær að hitta þau líka :)</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhylSA8RRu3MoBvk95fLXcMuxRxNRAR-iBgEQrntZS5scwf-LhiZ7HaPmbseU3GanhPGY5VOAuiHUjCMwLR1hJG3urtoojxkbFGDQjyzWhv6UZ_QX90kzpcwS27m8MssABVUAXS/s2048/IMG_0237.heic" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYTliZ6s50D-NnalbbodWTPcXkE8-02LCcsWZaYWEUbo3TeLjD1714_N6JthfmOgWaUuQy1bKA3KT565aZbWM_stfJHl_mi8XtJJY4rXIlRH3EsnkR7vkAj9Z6Me1-DKKAzvco/s2048/IMG_0244+2.HEIC" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="254" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYTliZ6s50D-NnalbbodWTPcXkE8-02LCcsWZaYWEUbo3TeLjD1714_N6JthfmOgWaUuQy1bKA3KT565aZbWM_stfJHl_mi8XtJJY4rXIlRH3EsnkR7vkAj9Z6Me1-DKKAzvco/w191-h254/IMG_0244+2.HEIC" width="191" /></a><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhylSA8RRu3MoBvk95fLXcMuxRxNRAR-iBgEQrntZS5scwf-LhiZ7HaPmbseU3GanhPGY5VOAuiHUjCMwLR1hJG3urtoojxkbFGDQjyzWhv6UZ_QX90kzpcwS27m8MssABVUAXS/w189-h251/IMG_0237.heic" width="189" /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJC9ACeJmgXaOzYOoAaRRzqH7i20apeMIp6Ghv23QIDvdfaV3phs0LNzNJbe1xvCmlpzDoaHknalhNR6Fl7-qs0u-RCPMxHW0A2LnMdfez00svRa_-FyLufeNDqp7WTOOv6EhC/s2048/IMG_0239.HEIC" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJC9ACeJmgXaOzYOoAaRRzqH7i20apeMIp6Ghv23QIDvdfaV3phs0LNzNJbe1xvCmlpzDoaHknalhNR6Fl7-qs0u-RCPMxHW0A2LnMdfez00svRa_-FyLufeNDqp7WTOOv6EhC/w189-h252/IMG_0239.HEIC" width="189" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhylSA8RRu3MoBvk95fLXcMuxRxNRAR-iBgEQrntZS5scwf-LhiZ7HaPmbseU3GanhPGY5VOAuiHUjCMwLR1hJG3urtoojxkbFGDQjyzWhv6UZ_QX90kzpcwS27m8MssABVUAXS/s2048/IMG_0237.heic" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhylSA8RRu3MoBvk95fLXcMuxRxNRAR-iBgEQrntZS5scwf-LhiZ7HaPmbseU3GanhPGY5VOAuiHUjCMwLR1hJG3urtoojxkbFGDQjyzWhv6UZ_QX90kzpcwS27m8MssABVUAXS/s2048/IMG_0237.heic" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div><p><br /></p><p><br /></p><p>P.S. Þetta er bloggfærsla 6/100 í bloggáskorun ársins 2021</p><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-49077296309782310562021-01-05T20:54:00.003+00:002021-01-05T20:54:31.599+00:00Það gekk eins og í sögu að keyra suður<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkUI-KtqtzUZfthMAWBy9Sp0WSTfEXztuBjZd8bwjMz87r59P-THH0xMKOHpZeH_-XAv8jBhwhvYVgA8j1U_EGVn_3mLrJplAFxczhl0sLu7Nbdmy0WDXmMi4vp0tUeBTQQFbW/s4032/IMG_0215.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4032" data-original-width="3024" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkUI-KtqtzUZfthMAWBy9Sp0WSTfEXztuBjZd8bwjMz87r59P-THH0xMKOHpZeH_-XAv8jBhwhvYVgA8j1U_EGVn_3mLrJplAFxczhl0sLu7Nbdmy0WDXmMi4vp0tUeBTQQFbW/w480-h640/IMG_0215.jpg" width="480" /></a></div><p>en ég tók því reyndar mjög rólega - fór Svínavatnsleið og stoppaði svo lengi við Grábrók í Borgarfirði. Gekk þar upp í dásamlegu veðri og fékk svona "Palli var einn í heiminum" tilfinningu. Upplifði algjöra slökun og friðsæld. Þegar ég var á niðurleið kom þokuslæða og skömmu síðar fór að snjóa aðeins en það hætti svo fljótlega. Nú ligg ég eins og skata uppi í sófa og bíð eftir því að klukkan verði nógu margt til að það sé löglegur háttatími. Ég hef nefnilega sofið svo illa síðustu tvær nætur. Hlýt að sofa eins og steinn í nótt :) </p><p><br /></p><p>P.S. Bloggfærsla 5/100 á árinu 2021</p><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-36375015334818567242021-01-04T19:29:00.006+00:002021-01-04T19:29:44.479+00:00Mamma er orðin 94ra ára <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2-IQg4ruIcg8zO6S41RFPaAx6S_5Wxh0RKky1I9W0L8NFyedqgVUJ2g2rTnbDGWRbsiK3qoCjgCqXBxhVOd_9M4Vpt5EVoi_fe2JvGCQCqsDnsj6kybp97HMBq63w5CKb3Orj/s2048/IMG_2177.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2-IQg4ruIcg8zO6S41RFPaAx6S_5Wxh0RKky1I9W0L8NFyedqgVUJ2g2rTnbDGWRbsiK3qoCjgCqXBxhVOd_9M4Vpt5EVoi_fe2JvGCQCqsDnsj6kybp97HMBq63w5CKb3Orj/w480-h640/IMG_2177.png" width="480" /></a></div><p>og farin að tapa býsna miklu af sinni líkamlegu og andlegu færni. Það hefur hallað nokkuð hratt undan fæti hjá henni þetta covid ár, þó ekki viti ég hvort það er samhengi milli skorts á félagslegri örvun og heilabilun. </p><p>Ef ég á að vera hreinskilin þá er þetta búið að vera erfitt ár fyrir okkur aðstandendur mömmu. Lengi var lokað fyrir heimsóknir en svo mátti heimsækja og þá einn aðili í einu og helst alltaf sá sami. Anna systir lét sig hafa það að koma frá Noregi í sumar og bíða í 14 daga eftir því að mega heimsækja mömmu, en þannig voru reglurnar þá. Svo hún stoppaði á Íslandi í ca 3 vikur, bara til að geta heimsótt mömmu í örfá skipti þessa síðustu viku. Það fannst mér vel gert hjá henni. </p><p>Ég náði að heimsækja mömmu í janúar og svo í febrúar þegar við komum heim frá Dubai en svo var öllu skellt í lás og ég komst ekki í heimsókn fyrr en í maí. Einnig heimsótti ég hana í júní, júlí og ágúst en í september fékk ég einhverja leiðinda pesti sem ég ætlaði aldrei að losna við. Ekki má koma í heimsókn á hjúkrunarheimili ef maður er veikur, svo það var ekki fyrr en í nóvember sem ég komst næst. </p><p>Þannig að nú finnst mér kominn tími á heimsókn - og ætla að keyra suður á morgun. Ég verð reyndar á jeppanum en ekki Volvonum, af því það er brotinn einhver gormur (sem hefur með dempara að gera) í honum. Ég hef sennilega ekki keyrt jeppann milli landshluta síðan við keyptum Volvoinn, svo það verða smá viðbrigði. Hahaha ég er orðin svo góðu vön ;) en jeppinn er alveg fínn sko.</p><p><br /></p><p>P.S. Þetta er færsla 4/100 í bloggáskorun ársins </p><p><br /></p><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-8292935366241586522021-01-03T15:17:00.008+00:002021-01-03T16:25:13.473+00:00Að eltast við birtuna í skammdeginu<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzbMiCS4QiQ3UxWuScYm3m4vrwkVnipCbyx5TixVS9Eyc1LZ3IITkOIdVTnH0FZAGf-8uJtbfOw_Echra-p-wvrClRfnXR7HnLUM28Le5-hMg3EBmhb_0FC-9mLraR8SkWMn5u/s2048/20210103-R86A8503.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1365" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzbMiCS4QiQ3UxWuScYm3m4vrwkVnipCbyx5TixVS9Eyc1LZ3IITkOIdVTnH0FZAGf-8uJtbfOw_Echra-p-wvrClRfnXR7HnLUM28Le5-hMg3EBmhb_0FC-9mLraR8SkWMn5u/w426-h640/20210103-R86A8503.jpg" width="426" /></a></div><br />er nokkuð sem ég hef lagt mikið uppúr síðan ég áttaði mig á mikilvægi þess fyrir mína andlegu líðan. Og þar sem ég hef stjórnað tíma mínum sjálf í bráðum sjö ár núna, þá vel ég að fara út að ganga á þeim tíma dagsins sem birtan er sem mest. Í morgun var ég samt í bráðri þörf fyrir súrefni og við Valur drifum okkur út á Gáseyri áður en birti. Það leið hins vegar ekki á löngu þar til bleikur himinn í norðri benti til þess að nú væri sólin farin að mjaka sér ofar á himninum í suðri. <p></p><p>Þar sem ég hef ekki stundað vetraríþróttir í mörg ár og myrkrið gerði mig þunga og þreytta, leiddist mér veturinn. En eftir að ljósmyndun varð hluti af lífi mínu þá fór ég að sjá og átta mig betur á þessum dásamlegu bleiku og bláu litatónum sem fylgja sólarupprás og sólsetri - og nú hef ég allt annað viðhorf til vetrarins. Er það ekki magnað hvernig við getum haft ólíkt viðhorf til sama hlutarins, allt eftir því hvernig við veljum að horfa á hann?</p><p><br /></p><p>P.S. Bloggfærsla 3/100 á árinu </p><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-33374402245382581532021-01-02T19:08:00.008+00:002021-01-03T15:20:58.761+00:00Enginn 2020 annáll í dag heldur<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNOo2N20p_P-zsRwflrqcSFFE1OP1n21LCLwrl-5s-J61YeX5TqgzA7HNrj5s5HC10ptgqkZa70fR3yZN5fjfu-PGpRlIbFVHPM3kPI6jonB716gUFR8cSTJvH7CdllmuXaHhN/s2048/IMG_2260.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNOo2N20p_P-zsRwflrqcSFFE1OP1n21LCLwrl-5s-J61YeX5TqgzA7HNrj5s5HC10ptgqkZa70fR3yZN5fjfu-PGpRlIbFVHPM3kPI6jonB716gUFR8cSTJvH7CdllmuXaHhN/w480-h640/IMG_2260.png" width="480" /></a></div><p>eða það sýnist mér ekki. Ég opnaði samt ljósmyndaforritið í símanum og fór að skoða myndir, í því skyni að velja eina fyrir hvern mánuð - en fyrir utan myndir af landslagi og fjölskyldu, þá voru myndir af mat og matvörum mest áberandi. Helgast það af því að í janúar byrjaði ég að vinna aftur eftir afskaplega langt hlé. Vissulega bara hlutastarf í verktakavinnu, nokkuð sem hentar mér mjög vel. </p><p></p><p>Og hvar fór konan þá að vinna? Jú <a href="http://gudnypalina.blogspot.com/2019/05/fagnai-kannski-aeins-of-snemma.html" target="_blank">ég sagði einhvern tímann frá því hér á blogginu</a> að <a href="https://www.heilsubankinn.is/namskeid/" target="_blank">ég fór á námskeið hjá Hildi í Heilsubankanum</a> þar sem ég tók mataræðið algjörlega í gegn og vonaðist eftir bættri heilsu í kjölfarið. Sú heilsubót lét vissulega á sér standa, en rúmu ári síðar var ég hins vegar farin að sjá verulega breytingu á mér til hins betra. Ég hefði líklega aldrei þraukað þetta lengi nema af því Valur tók þátt í þessu nýja mataræði með mér og var svo glaður með sinn árangur að fyrir honum var það augljóst mál að halda þessu áfram. Þannig að í nóv/des 2019 var ég orðin það orkumikil að mér var farið að leiðast og datt í hug að skrifa Hildi og spyrja hvort hana vantaði nokkuð manneskju í vinnu. Ég gæti t.d. þýtt greinar fyrir Heilsubankann eða gert annað tilfallandi. Um miðjan janúar 2020 hafði Hildur svo samband og bauð mér vinnu :) Verkefnin sem ég sinni eru afskaplega fjölbreytt og sumt er ég að gera í allra fyrsta sinn s.s. að klippa myndbönd ;) en það er engin lognmolla og ég er afskaplega glöð að geta komið að gagni.</p><p>Og hvar koma matarmyndirnar inn í þetta? Jú eitt af því sem felst í vinnunni hjá mér er að halda utan um facebook hópa fyrir fólk sem er á námskeiðunum. Og þar sem allir eru að gera svo miklar breytingar á mataræðinu þá er matur og uppskriftir að nýjum réttum fyrirferðamikið umræðuefni í hópunum. Eins var farið í það á árinu að útbúa vandað uppskriftahefti og þá vantaði ljósmyndir að ýmsum réttum - sem ég átti nokkrar - en aðra rétti bjó ég til og ljósmyndaði sérstaklega. </p><p>Eitt af því sem fylgir því að vera á sérfæði er að þurfa að sýna fyrirhyggjusemi þegar farið er í ferðalög. Kaupa inn, útbúa fyrirfram, baka brauð, gera nesti ... Þannig að ég ætla að ljúka þessum pistli með mynd sem Valur tók af mér í einni hjólhýsaferð sumarsins, þar sem ég er að fara að gæða mér á brauði, rækjusalati og sultu, öllu heimatilbúnu. Og allt laust við mjólkurvörur, glúten og egg. Ef ekki væri fyrir rækjurnar þá væri þetta vegan ;) en við erum ekki vegan - borðum fisk og stundum lambakjöt :) </p><p><br /></p><p></p><div>P.S. Bloggfærsla 2/100 á árinu 2021.</div><div><br /></div><div><br /></div><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-2868164472404583572021-01-01T23:19:00.006+00:002021-01-02T13:46:28.282+00:00Að standa við stóru orðin<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-8IYyiVr9cDEgM8pI3pgXjIwpj-dmYNoHMO-lQOYDgWgBoOQKT4NiHlfKLFF2WWMZxgWCfJEk-xogPWhgqSdR7XolDTM52KtJxk2PDoI8JOgKy4MybL4kl1GiRkrlt4g2u8ky/s2048/20000101-IMG_8117.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-8IYyiVr9cDEgM8pI3pgXjIwpj-dmYNoHMO-lQOYDgWgBoOQKT4NiHlfKLFF2WWMZxgWCfJEk-xogPWhgqSdR7XolDTM52KtJxk2PDoI8JOgKy4MybL4kl1GiRkrlt4g2u8ky/w640-h426/20000101-IMG_8117.jpg" width="640" /></a></span></div><span><br /><span style="font-size: large;">Já þá er komið að því ... Ég þykist ætla að blogga 100 sinnum á árinu - svo það er ekki seinna vænna að byrja. </span></span><p></p><p><span style="font-size: large;">Þetta verður samt einungis örfærsla því ég er á leiðinni í háttinn. Ég hafði eiginlega ætlað að skoða aðeins árið 2020 - eða "taka stöðuna" núna í upphafi nýs árs - en ég er víst ekki í stuði til þess í dag. Kannski á morgun ... </span></p><p><span style="font-size: large;">En svona leit himininn út við sólsetur í dag. Ekkert slor. Já og gleðilegt nýtt ár :)</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">P.S. Þetta er bloggfærsla 1 af 100 í minni eigin bloggáskorun ;) </span></p><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-17450184632359896942020-12-30T19:15:00.003+00:002020-12-30T22:34:09.980+00:00Upphitun<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2k3sQjXE77-cPU9C0yeYsRcRYcvC2nluvcQoZ5999w9ycseAWjiWfZDMpK7uezKL5O9E2LM682OwloQyDdcqCnjVhURojxHTtMdtAJFVyUHJlCOP2elDcLHhqbTLpyY7nuS0-/s2048/IMG_8016.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="441" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2k3sQjXE77-cPU9C0yeYsRcRYcvC2nluvcQoZ5999w9ycseAWjiWfZDMpK7uezKL5O9E2LM682OwloQyDdcqCnjVhURojxHTtMdtAJFVyUHJlCOP2elDcLHhqbTLpyY7nuS0-/w662-h441/IMG_8016.jpg" width="662" /></a></div></div><div><br /></div><div><br /></div><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"></blockquote><div style="text-align: justify;">Mig langar að byrja að blogga aftur. Það var hluti af lífi mínu í þónokkur ár og mér finnst svo gott að koma hugsunum mínum "á blað" og hreinsa þannig til í höfðinu á mér. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Á sama tíma þá er einhver bremsa komin á mig sem var ekki áður. Ótti við að berskjalda mig? Ótti við höfnun? Kannski er ég bara hrædd við að sjá hvað kemur út þegar ég opna fyrir "flóðgáttirnar"?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">En nú hef ég sett mér það markmið að blogga í 100 daga á árinu 2021 - það eina sem ég hef ekki ákveðið er hvort þessir 100 dagar eiga að vera í röð eða hvort þetta mega vera 100 bloggfærslur alls á árinu. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-4074424904800822102020-02-17T20:34:00.000+00:002020-02-17T20:38:23.297+00:00Ferða(til)raunir<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLXmHctZcIgN46Tjs8j3w73Wy_IPS9D9l37hJ7tL6T7m9hgpEXsJzR4javVQEiqPaCJQLK8RPk6DVi3x3WYbtxOUXJs0dre_3kk83gqJf7KIPFOg-n5i63VvFdIfMTTHVKpEVs/s1600/IMG_5871.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1454" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLXmHctZcIgN46Tjs8j3w73Wy_IPS9D9l37hJ7tL6T7m9hgpEXsJzR4javVQEiqPaCJQLK8RPk6DVi3x3WYbtxOUXJs0dre_3kk83gqJf7KIPFOg-n5i63VvFdIfMTTHVKpEVs/s400/IMG_5871.jpeg" width="365" /></a></div>
<br />
Einhver hefur kannski séð að ég var að auglýsa eftir því á facebook í dag hvort fólk væri nokkuð á leið til Kaupmannahafnar í fyrramálið og gæti tekið með sér vegabréf. Ég sleppti því þó að segja að vegabréfið var mitt eigið. Eiginlega ætti ég nefnilega að vera í Dubai núna.<br />
<br />
Við Valur vorum búin að skipuleggja ferð til Dubai 15. - 27. febrúar, að heimsækja þau Andra, Freyju og Matthías. Á laugardagsmorgni flugum við til Kaupmannahafnar og lentum þar um 11:30. Klukkan 14:20 áttum við bókað flug til Dubai með Emirates flugfélaginu. Þar sem Andri er flugmaður hjá þeim, gátum við fengið sæti á fyrsta farrými fyrir afar hóflegt verð og ákváðum að nýta okkur það.<br />
<br />
Það var dásamleg upplifun að fljúga á fyrsta farrými. 3ja rétta máltíð, hægt að færa sætið alveg niður ef maður vildi leggja sig og alls kyns önnur fríðindi, eins og heitur klútur til að þvo sér um hendur. Við nutum ferðarinnar og hlökkuðum mikið til að komast á áfangastað og hitta Andra og þau.<br />
<br />
Allt gekk eins og í sögu þar til við áttum að fara í gegnum vegabréfaskoðun við komuna til landsins. Kom þá í ljós að frúin hafði týnt vegabréfinu sínu!! Það hafði horfið einhvers staðar frá því brottfararspjaldið var skannað við hliðið og þar til komið var að því að sýna vegabréfið við skoðun. Upphófst nú mikið fát og fum meðan frúin gramsaði í bakpokanum, sem geymdi sitt lítið af hverju og ekki auðvelt að finna neitt þar. Ekki var vegabréfið í hólfinu sem það er venjulega geymt í og þó allt væri tæmt úr pokanum fannst það ekki.<br />
<br />
Nú voru góð ráð dýr. Við fórum að þjónustuborði Emirates og útskýrðum vandamálið. Vonuðum innilega að vegabréfið væri í flugvélinni. Þá tók við löng bið meðan starfsfólk flugfélagsins leitaði af sér allan grun - nei vegabréfið var ekki þar. Og vegabréfslaus komst ég ekki inn í landið. Þetta voru mikil vonbrigði eftir alla tilhlökkunina og þessa góðu flugferð á fyrsta farrými. Ekkert hægt að gera nema spyrja hvað væri þá gert? Jú, ég átti að fara með fyrstu mögulegu vél aftur til Danmerkur. Ekki var samt hægt að senda mig þangað skilríkjalausa, nema fá leyfi fyrst hjá viðeigandi yfirvöldum á Kastrup flugvelli.<br />
<br />
Við Valur kvöddumst, hann fór út í bíl til Andra og ég fylgdi starfsmanni Emirates ótrúlega langa leið, að einhverri skrifstofu sem myndi núna hafa mig og mín vandamál á sinni könnu. Starfsmenn þar sögðust ætla að senda tölvupóst til Danmerkur og athuga hvort ég gæti komið með næstu vél kl. 8:20 morguninn eftir. Andri var búinn að bóka fyrir mig. Þegar hér var komið sögu var komið fram á nótt og ég var bæði svöng og þreytt. Ekki var nein sérstök aðstaða fyrir mig að bíða en ég mátti vera í einhverju sem var kallað hvíldar- og bænaherbergi kvenna. Þar var hins vegar engin leið að láta fara vel um sig. Ég mátti alveg fara og fá mér að borða (var nú ekki í neinu varðhaldi) og gekk sömu löngu leiðina tilbaka og upp á aðra hæð þar sem ég keypti mér eitthvað vont salat á McDonalds. Og rölti svo sárfætt til baka, en leið aðeins betur með mat í maganum. Nóttin leið og aldrei kom svar frá Köben. Snemma morgninn eftir hafði ég samband við Andra sem gat seinkað fluginu um einn sólarhring. Já og hringdi líka í neyðarþjónstu utanríkisráðuneytisins og hitti þar á mjög almennilegan mann, en þar sem Ísland er hvorki með sendiráð né sendiráðsfulltrúa í Dubai, þá var ekki hægt um vik fyrir hann að aðstoða mig.<br />
<br />
Þegar hér var komið sögu var ég nú orðin frekar framlág, enda hafði ég bara sofið 4 tíma nóttina áður og var búin að vera vakandi í nærri 24 tíma. Mér tókst nú samt að halda haus þó það hafi verið orðið tæpt og þegar einhver yfirmaður sem mætti á morgunvaktina sá hvað ég var þreytt stakk hann upp á því að ég færi á hótel. Var þá hótel inni í flugstöðvarbyggingunni og ég fékk fyrir náð og miskunn að skrá mig þar inn. Það er nefnilega bannað, að taka við gestum sem eru ekki með skilríki. En ég var með ljósmynd af vegabréfinu mínu og það gerði mikið. Fyrir hálfgerð mistök fékk ég stærðarinnar svítu (sem kostaði nú alveg sitt) en vá hvað það var gott að komast þar inn. Geta komist í heitt bað og nudd. Já, það var rafdrifinn nuddstóll í herberginu og þvílíka flotta græjan. Ég valdi náttúrulega eitthvað slökunarnudd og veitti ekki af. En það dugði samt ekki til, mér gekk illa að sofna, svaf bara í 1,5 tíma og vaknaði um hálf tólf. Þá reyndar fór ég og fékk mér að borða og fór svo í H&M og keypti mér bol og nærbuxur, því ekki fékk ég farangurinn minn afhentan.<br />
<br />
Þeir voru nú ekkert of upplýsingaglaðir hjá þessari skrifstofu sem fór með mín mál en þegar ég gekk á þá fékk ég að vita að yfirmaðurinn væri að tala við einhvern í sendiráðinu. Hvaða sendiráði vissu þeir nú ekki. Ég reyndi að fá nafn yfirmannsins svo Íslendingurinn í neyðarþjónustunni gæti hringt í hann, en það fékk ég ekki. Fattaði svo eftir dúk og disk (já heilastarfsemin alveg í lagi á þessum tímapunkti) að það var símanúmer á einhverjum litlum miða sem þeir höfðu látið mig fá þegar ég fór að kaupa mat þarna um nóttina. Það var nefnilega svo erfitt að rata og ég átti bara að sýna miðann og fá aðstoð við að komast í rétta átt (nokkuð sem virkaði reyndar vel). Ég sendi símanúmerið á neyðarþjónustu manninn og skömmu síðar hringdi hann og sagði að það væri komið vilyrði fyrir því að ég mætti fljúga skilríkjalaus til Köben næsta dag (í dag).<br />
<br />
Það voru góðar fréttir og ég varði restinni af deginum í slökun (fór aftur í nuddstólinn og aftur í bað). Sofnaði í 3 tíma um kvöldið, vaknaði og vakti í nokkra tíma, en sofnaði svo í 3 tíma undir morgunn. Eftir morgunmat var mér fylgt út að hliði og þar beið eftir mér starfsmaður Emirates með pappíra sem ég átti að sýna við komuna til Köben. Flugið tók næstum 7 tíma en um leið og ég var komin út af flugvellinum tók ég taxa í íslenska sendiráðið. Þar sótti ég um nýtt vegabréf og var það útbúið á mettíma hjá þjóðskrá í Reykjavík. Ísak fékk umboð til að sækja það og hófst þá leitin að einhverjum sem gæti mögulega tekið það með sér í flug frá Keflavík til Köben í fyrramálið. Hrefna skrifaði inn á grúppuna Íslendingar í Danmörku (eða álíka) og viti menn, það voru tvær konur sem svöruðu henni og buðu fram aðstoð. Önnur þeirra þekkti mann sem er að koma með þessu flugi og hann var tilbúinn að taka vegabréfið með sér. Mikið er dásamlegt að ókunnugt fólk er tilbúið að gera svona góðverk!<br />
<br />
Staðan núna, að kvöldi 17. febrúar (sem er afmælisdagur Andra, hann er 30 ára í dag), er sú að ég ætla að freista þess að ná flugi til Dubai á morgun. Ef Icelandair vélin verður á áætlun (hún þarf reyndar helst að vera á undan áætlun) þá ætti það að takast. Flugið til Dubai er 14:20 en maður þarf að tékka sig inn í síðasta lagi 12:50.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Ef ég næ því ekki á morgun, þá hinn ... Ég leyfi ykkur að fylgjast með :) <br />
<br />
P.S. Myndin sýnir svítuna og hinn ómissandi nuddstól þarna í horninu. Ah, ég hefði ekkert á móti því að komast í hann núna. En já ég er sem sagt í íbúðinni þeirra Hrefnu og Egils í Köben.<br />
<br />
P.P.S. Við skulum ekkert tala um það hvað ég þarf að kolefnisjafna mikið fyrir öll þessi flug mín!<div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-71194446673541084522020-01-08T14:49:00.000+00:002020-01-09T09:28:29.683+00:00Að leyfa sér að dreyma<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHDuJGASPyG5SbDZL5br_x1IiEtp0qebxfa-sAQcpz6HbSNQI914UvoYmE8-BXv_-wp5FhAdZD-rs0oTQPiMcDmWcM5yh3HslNMuRWR-ypLB9w-bhyUhGKf41zrQZaucdBjuiC/s1600/R86A3031.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHDuJGASPyG5SbDZL5br_x1IiEtp0qebxfa-sAQcpz6HbSNQI914UvoYmE8-BXv_-wp5FhAdZD-rs0oTQPiMcDmWcM5yh3HslNMuRWR-ypLB9w-bhyUhGKf41zrQZaucdBjuiC/s640/R86A3031.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Undanfarin ár hef ég fylgst aðeins með konu að nafni <a href="https://melrobbins.com/about/" target="_blank">Mel Robbins</a>. Ég hef hlustað á bækur eftir hana og finnst hún hress og skemmtileg og að gera góða hluti. Hún hristir alla vega upp í manni og fær mig oft til að sjá hluti í nýju ljósi.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Mel brennur fyrir því að hjálpa fólki að bæta líf sitt og býður m.a. upp á ókeypis námskeið núna í janúar sem hún kallar <a href="https://melrobbins.com/bestdecade/" target="_blank">#BestDecadeEver</a>. Þar sem ég endaði árið 2019 á óvenju bjartsýnum nótum fannst mér tilvalið að skrá mig á þetta námskeið til að skerpa enn frekar á óskum mínum um gott ár 2020, sem og næsta áratug. Með aðstoð Mel eiga þátttakendur að láta sig dreyma STÓRA drauma varðandi framtíðina og hún hjálpar til með ráðum og dáðum og bendir á verkfæri sem nýtast okkur við að láta draumana rætast.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
En það að leyfa mér að dreyma um eitthvað yfirhöfuð er eiginleiki sem ég er næstum búin að missa. Síðustu 10 árin hefur minn stóri draumur verið að öðlast betri heilsu en að öðru leyti hef ég bara reynt að „lifa af“ hvern dag fyrir sig. Jú mig hefur líka dreymt um að geta unnið aftur fyrir mér, en þar sem það er háð heilsu, þá hefur það hingað til verið fjarlægur draumur. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ef ég ætla að gera verkefnin sem lögð eru fyrir á námskeiðinu þá þarf ég að finna eitthvað hlið í heilanum á mér sem er næstum ryðgað fast, bera olíu á hjarirnar og opna það upp á gátt! </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Þetta námskeið er opið öllum og <a href="https://melrobbins.com/bestdecade/" target="_blank">aðgengilegt hér</a>, ef einhver skyldi vilja tékka á þessu :) </div>
<div style="text-align: justify;">
#DreamBigger</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
<div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-46867855250098111192019-09-03T14:50:00.003+00:002019-09-03T14:51:34.661+00:00Lystigarðurinn eða sófinn?<blockquote class="tr_bq">
Þegar ég vaknaði í morgun var vinkona mín vefjagigtin mætt á svæðið, tvíefld. Ekki að hún hafi svo sem farið neitt, hún er bara mis öflug, svona eins og fellibylir hafa misjafnan styrk. Ég fór samt í morgunsundið og sá ekki eftir því, enda dásemdarsólskin úti. Þurfti reyndar að skafa bílrúðuna svo það hefur greinilega fryst í nótt.</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Þegar ég kom heim úr sundinu og var búin að borða morgunmat þá var sófinn farinn að kalla ansi hátt á mig. EN - það er ekki á hverjum degi sem sólin skín og ég veit fátt verra en liggja í gigtarkasti í sófanum í fallegu veðri. Þannig að ég tók mig saman í andlitinu, setti makrólinsu á myndavélina og ók í Lystigarðinn.<br />
<br />
Fékk reyndar símtal frá vinkonu minni akkúrat þegar ég var að leggja bílnum og spjallaði aðeins við hana áður en ég fór í garðinn. Fann að formið var nú ekkert æðislegt og splæsti á mig kaffibolla sem ég drakk úti í sólinni. Rölti svo um garðinn í leit að myndefni. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Mér finnst skemmtilegast að eltast við birtuna, þ.e.a.s. finna sólargeisla sem ná að brjóta sér leið milli greina og trjáa og skína nánast lárétt á plöntur og blóm. Svo gengur náttúrulega misvel að fanga fegurðina. En ég gleymi mér við þessa iðju og dvel í núvitund á meðan og það er bara dásamlegt :) </blockquote>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDd9nEAMArt6fthLSCu0BoRwVLGYkKqAsgt6p3Ap_gKThmHWNYW42hKi5ej_Toyxgp-lhkz95CU8CE29XxM177cjZDfYDneHoRAU5WzxdCouaYUZtoTWpMdJGi5U6bppOOuvAk/s1600/blo%25CC%2581m.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1600" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDd9nEAMArt6fthLSCu0BoRwVLGYkKqAsgt6p3Ap_gKThmHWNYW42hKi5ej_Toyxgp-lhkz95CU8CE29XxM177cjZDfYDneHoRAU5WzxdCouaYUZtoTWpMdJGi5U6bppOOuvAk/s640/blo%25CC%2581m.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
P.S. Nú er ég farin í sófann ;)</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-59141418355732397772019-08-20T20:51:00.000+00:002019-08-23T14:41:44.234+00:00Lífið - þetta dásamlega líf<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpwdrNQSl85JtfK9sjA28v6vzQjZDLcDtYcN_1aCrr43RjxiLRUH0QAmCCQuxSo_20ac2zDjstRVMdH6-SLo_sgtXGzGTpTn4VLz-cUkW7xffHBE5uiVrcJRMA1KFAsWn1LS-e/s1600/R86A2024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="667" data-original-width="1000" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpwdrNQSl85JtfK9sjA28v6vzQjZDLcDtYcN_1aCrr43RjxiLRUH0QAmCCQuxSo_20ac2zDjstRVMdH6-SLo_sgtXGzGTpTn4VLz-cUkW7xffHBE5uiVrcJRMA1KFAsWn1LS-e/s640/R86A2024.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
með öllum sínum áskorunum. Oft finnst mér eins og ég sé í allsherjar prófi og viti ekkert hvernig mér gengur. Eins og kennarinn sé sá eini sem viti hvernig einkunnagjöfin er og þó ég geri mitt besta þá hafi ég ekki hugmynd um það hvort það er nógu gott til að standast prófið.<br />
<br />
Og ef ykkur finnst þessi "opnunarsetning" eitthvað undarleg þá get ég fullvissað ykkur um að mér finnst það líka. Eiginlega veit ég ekki alveg hvaðan hún kom. Ég er samt ekki í neinni meiriháttar lífskrísu, bara minni venjulegu krísu :D<br />
<br />
Hins vegar er ýmislegt að gerast hjá fólkinu í kringum mig. Sá gleðilegi atburður gerðist að mamma fékk pláss á hjúkrunarheimili. Fyrir rúmum mánuði síðan vorum við Valur í sumarfríi á Spáni. Daginn fyrir brottför fékk ég símtal og var tilkynnt að það væri laust pláss á Nesvöllum í Reykjanesbæ. Þarnæsta dag vorum við komin á fullt að flytja mömmu, svo þetta gekk mjög hratt fyrir sig. Hálfum mánuði síðar komu systkini mín til landsins og við tæmdum íbúðina hennar mömmu á fjórum dögum. Ég tók nú reyndar bara þátt í þremur þeirra, þá var orðið tómt á tankinum hjá mér.<br />
<br />
Það er samt mesta furða hvað maður getur afrekað þegar þörf er á - með þeim fyrirvara að maður tekur þá "fallinu" sem á eftir kemur. Það tók mig tvær vikur að jafna mig en það gæti nú haft eitthvað með það að gera að ég var búin að vera með leiðinda víruspesti í 2 mánuði þar á undan. Endaði á því að missa röddina algjörlega og langar ekkert sérstaklega að upplifa það aftur.<br />
<br />
Andri, Freyja og Matthías eru að flytja til Dubai. Þau hjónin voru bæði að vinna hjá Wow air, hann flugmaður og hún flugliði og við gjaldþrot flugfélagsins urðu þau bæði atvinnulaus. Ég reyndi að horfa á björtu hliðarnar, nokkuð sem er mér ekki eðlislægt, og vonaði að ný ævintýri biðu þeirra. Ekki er samt um auðugan garð að gresja í atvinnumálum fyrir flugmenn á Íslandi en eftir nokkurra mánuða atvinnuleysi fékk Andri vinnu hjá Emirates flugfélaginu. Hann fór út til Dubai lok júlí og Freyja og Matthías munu svo fylgja honum þegar hitastigið fer aðeins að lækka þarna úti en júlí og ágúst eru mjög heitir og búið að vera í kringum 45 stiga hiti. Við Valur getum svo vonandi heimsótt þau í vetur, það væri nú aldeilis gott að komast úr myrkrinu og kuldanum í sólina og hitann.<br />
<br />
Hrefna og fjölskylda eru búsett hér á Akureyri núna. Eftir rúm 12 ár í Danmörku langaði Hrefnu að prófa að búa á Íslandi, svo þau komu í byrjun febrúar. Hún fékk vinnu á sjúkrahúsinu og maðurinn hennar er í 50% fjarvinnu hjá fyrirtækinu sem hann vann hjá í Danmörku. Hann er forritari svo það hentar vel. Börnin fengu pláss á Iðavelli og eru alsæl þar. Það er ósköp notalegt að hafa þau svona nálægt og geta notið samvista við þau eftir því sem heilsa og hentugleikar leyfa.<br />
<br />
Valur er alltaf að vinna á Læknastofum Akureyrar. Auk þess gerir hann stærri skurðaðgerðir á sjúkrahúsinu og fer ca einu sinni í mánuði á Sauðárkrók og Húsavík yfir vetrartímann. Hann hefur <a href="http://gudnypalina.blogspot.com/2019/05/fagnai-kannski-aeins-of-snemma.html" target="_blank">aldrei verið hressari</a> og ég er ótrúlega lánsöm að hafa eiginmanninn svona fullan af orku þegar ég sjálf er svona orkulaus.<br />
<br />
Hvað mig varðar þá held ég áfram mínu basli. Alltaf að vona að einhvern daginn takist mér að finna leið út úr þessu versta vefjagigtarástandi. Kannski kemur að því, hver veit :)<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-27126522057912196182019-05-09T20:10:00.000+00:002019-05-12T13:06:49.385+00:00Fagnaði kannski aðeins of snemma <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG5RHdHqZjeE4J1mMrirIzLV4-wTR08F3aNuBl-FVV7GQmoIDLfv3PE7n-2lPOS9YxPsgHXtqeIgEZ49DDeAJX7H-K1YdtvDDOrccVYCOWyg9WLhmS_gTU5mmYfLdEQ6lMs8m8/s1600/P7050035.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG5RHdHqZjeE4J1mMrirIzLV4-wTR08F3aNuBl-FVV7GQmoIDLfv3PE7n-2lPOS9YxPsgHXtqeIgEZ49DDeAJX7H-K1YdtvDDOrccVYCOWyg9WLhmS_gTU5mmYfLdEQ6lMs8m8/s640/P7050035.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
en er ekki alltaf betra að láta bjartsýni ráða för?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://gudnypalina.blogspot.com/2018/08/stouuppfrsla.html" target="_blank">Í síðasta pistli</a> skrifaði ég um það hvað ég væri orðin svakalega hress og fín - og mér leið svo sannarlega þannig á þeim tímapunkti. Eiginlega var ég svo ánægð með mig að ég hugsaði að nú væri lag að gera gott ennþá betra. Þannig að ég skráði mig á námskeið hjá Hildi M. Jónsdóttur þar sem markmiðið var að taka mataræðið í gegn og ná enn betri heilsu fyrir vikið. Ég byrjaði á námskeiðinu í lok september og get hiklaust mælt með því. Það voru margar konur sem fengu ótrúlegan bata á tiltölulega stuttum tíma og var virkilega ánægjulegt að verða vitni að því.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hins vegar fékk ég ekki þann bata sem ég hafði vonast eftir. Að minnsta kosti ekki ennþá en ég held í vonina 😊 Veturinn var satt best að segja býsna erfiður, bæði andlega og líkamlega, en með hækkandi sól er andlega hliðin á uppleið aftur svo það er nú gott.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Námskeiðið var þó engan veginn til einskis. Valur ákvað að taka þátt í breyttu mataræði með mér og hann hefur aldrei verið jafn orkumikill. Svo það er nú aldeilis flott! Hvað mig varðar þá er meltingin betri og ég sef betur. Húðin er mýkri og ég fæ ekki lengur þurrkubletti á hendurnar. Ég hef ekki fengið kvef í allan vegur og það er minna slím í öndunarvegi hjá mér. Þreytudraugurinn ætlar hins vegar ekki að yfirgefa mig svo glatt og vefjagigtarverkirnir eru enn til staðar þó þeir hafi eitthvað minnkað.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Það sem ég hef helst lært á þessari 7 mánaða vegferð er að það dugar ekki að borða hollt ef maður nær ekki að vinna úr neikvæðum áhrifum streitu á líkamans. Álag og hvers kyns áreiti sem veldur steitu er augljóslega minn versti óvinur hvað heilsuna snertir. Þetta eru ekki nýjar upplýsingar (þarf ekki annað en gúggla orðið "streita" á blogginu mínu og þá sést að ég hef oft talað um þetta áður). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Þannig að nú þarf ég að vera duglegri að nýta mér ólíkar aðferðir til að vinna gegn streitu!</div>
<br />
<br />
<br />
<br /><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-87903859898036722952018-08-08T19:22:00.003+00:002018-08-09T10:46:20.069+00:00Stöðuuppfærsla<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLa5IsST5wWhBEobCKDLfqjPNUNcC1Loqc2nzIKl4HNF-Kvjut9pe7iZ2XCjQp360bljqmFbokivkYkl9nVl90Ozs9jNlnPuuN_JqiDeQaSQ9XbzJ7IKciWoxFfn88BYnmMQ8Z/s1600/IMG_1169.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1500" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLa5IsST5wWhBEobCKDLfqjPNUNcC1Loqc2nzIKl4HNF-Kvjut9pe7iZ2XCjQp360bljqmFbokivkYkl9nVl90Ozs9jNlnPuuN_JqiDeQaSQ9XbzJ7IKciWoxFfn88BYnmMQ8Z/s640/IMG_1169.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Það er orðið langt síðan ég hef bloggað á persónulegum nótum. Síðasta <a href="http://gudnypalina.blogspot.com/2017/06/a-finna-roddina-sina.html" target="_blank">bloggfærsla þar sem ég fjallaði um sjálfa mig</a> var í júní 2017. Ég hef oft byrjað að skrifa en ekki klárað og þar af leiðandi ekki birt viðkomandi færslu. Samt finnst mér eins og ég „þurfi“ að blogga. Get ekki alveg útskýrt hvers vegna en á námskeiði í skapandi skrifum sem ég fór einu sinni á hjá Þorvaldi Þorsteins þá talaði hann um að með því að skrifa væri maður <i>að gefa öðrum rödd. </i>Við höldum stundum að við séum þau einu sem erum að glíma við ákveðna hluti en ef við tjáum okkur um þá kemur í ljós að aðrir heyra samhljóm og með því að tjá okkur erum við að gefa þeim rödd líka. Þetta fannst mér fallegt! Kannski get ég notað þetta viðhorf sem „afsökun“ til að tjá mig um mín hugðarefni? </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hvað um það, þessi pistill átti að vera eins konar yfirlit yfir það hver staðan á mér er í dag. Nú eru komin rúm fjögur ár síðan ég hef verið í launaðri vinnu utan heimilis (fyrir utan bókhaldsvinnu fyrir Val sem fer fram innan heimilis) og vel þess virði að skoða hvaða áhrif það hefur haft á heilsufar mitt, bæði líkamlegt og andlegt. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Í stuttu máli þá líður mér betur! Sem er hið besta mál :) Ekki 100% betur en sennilega 70%. Alla vega að mínu mati. Stundum þegar ég tala um það við Val að ég sé margfalt hressari þá bendir hann mér á að ég hafi nú verið svona og svona undanfarnar vikur en þá er ég búin að gleyma því ;) Þannig að minni mitt er kannski ekki upp á marga fiska - en í alvöru talað þá er ég smátt og smátt að safna kröftum. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ég á orðið miklu fleiri góða daga en slæma og bara það er kraftaverk! Vissulega þarf ég að „borga fyrir“ alls konar útstáelsi s.s. ferðalög og annað sem hefur aukið álag í för með sér, en það eru kannski nokkrir dagar (vika?) í stað margra vikna áður. Og já stundum dett ég í lengri tímabil sem eru ekki góð en það eru ekki vikur eða mánuðir sem ég ligg á sófanum dag eftir dag. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Aukin orka hefur í för með sér aukin leiðindi ef svo má að orði komast, eins fáránlega og það nú hljómar. Mig fer að langa að nýta þessa nýfengnu krafta mína í annað en sundferðir, heimilisstörf, ferðalög og ljósmyndun. Best væri náttúrulega ef ég gæti á einhvern hátt unnið fyrir mér þannig að ég gæti sjálf stjórnað tíma mínum og lagað álagið að líðaninni hverju sinni. Ennþá vantar samt eitthvað uppá til að ég fylgi eftir þeim hugmyndum sem ég hef þó fengið að slíkri vinnu. Vandamálið er að þegar maður hefur verið atvinnulaus þetta lengi þá fer maður hálf partinn í dvala og dagarnir líða, hver öðrum líkir, án þess að maður hafi sig í að framkvæma neitt nema þetta venjulega. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ég er ekki að kvarta. Ég veit að þetta hefst á endanum. Ég þarf bara að finna minn farveg og fylgja honum! </div>
<br /><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-66217697977453267612018-05-15T17:25:00.000+00:002018-05-15T17:25:37.480+00:00Að eiga fyrir nýjum skóm<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB9kTqtpfs7dULPlfrrApPXO69_vp8exTyk0ib9yNENV01Sd8fxND7L71c1BOPmG9jvwyl5rI1GKhXz-M3sly5pyoy42Euda2oL0TmeavQLKqaL-Icgs3EBT39VD9Mr9GzUE_1/s1600/IMG_3342.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1500" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB9kTqtpfs7dULPlfrrApPXO69_vp8exTyk0ib9yNENV01Sd8fxND7L71c1BOPmG9jvwyl5rI1GKhXz-M3sly5pyoy42Euda2oL0TmeavQLKqaL-Icgs3EBT39VD9Mr9GzUE_1/s640/IMG_3342.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ég spjallaði við konu í sundi í morgun. Umræðan barst að því að í fyrramálið væri sundlaugin lokuð frá 8-13. Konan sagði að hún færi þá í staðinn í lengri göngutúr en venjulega. Ég spurði hana hvort hún væri dugleg að ganga úti. Já, hún sagðist vera það. Og vinna í leiðinni. Ég hváði. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Jú hún safnar flöskum í þessum göngutúrum. Stundum finnur hún eina, stundum tuttugu. En margt smátt gerir eitt stórt, og fyrir ágóðann af flöskusöfnuninni getur hún leyft sér ýmislegt sem hún gæti ekki annars. Svo sem keypt sér nýja skó, farið á kaffihús og stundum í nudd. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Fólk spyr hana hvort hún skammist sín ekki fyrir þetta, en það gerir hún ekki, nema síður sé. Lítur þannig á að hún sé að hreinsa bæinn af rusli. Mest sér hún eftir því að hafa ekki byrjað á þessu löngu fyrr. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
En hvað skyldi það vera sem hvetur konu á hennar aldri til að safna flöskum og selja þær fyrir einhverjar krónur? Lágar greiðslur úr lífeyrissjóði!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ég er sammála konunni um að hún þurfi ekki að skammast sín fyrir að tína flöskur. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Mér finnst hins vegar skelfilegt að fólk þurfi að safna flöskum til þess að geta leyft sér örlítinn „lúxus“ í lífinu.</div>
<div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-60589555440252732162017-09-06T20:44:00.000+00:002017-09-06T20:44:32.862+00:00Fókus <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOk9xb_hbrof0dl2_-pCP7xjhFtRsn41lx9XFrqiq8Ohmx2tathttovarzrogL8V46nldWdP0wrApX-q4iebzQorjRrGPxefyavZObnfDYTlkLh6RQC5OT-WqGIqfNm5FQHvF-/s1600/5.+sept.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="667" data-original-width="1000" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOk9xb_hbrof0dl2_-pCP7xjhFtRsn41lx9XFrqiq8Ohmx2tathttovarzrogL8V46nldWdP0wrApX-q4iebzQorjRrGPxefyavZObnfDYTlkLh6RQC5OT-WqGIqfNm5FQHvF-/s640/5.+sept.jpg" width="640" /></a></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
Ég skrapp í Lystigarðinn í gærmorgun og tók nokkrar myndir. Var sérlega ánægð með þessa. </div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
</div>
</blockquote>
<div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-14505056860033606302017-06-10T22:23:00.002+00:002017-06-10T23:00:40.627+00:00Að finna röddina sína<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNbXEdvOJ1dWMTGG65kB0TOHMHFPg6YaAwlsrPGRzVSrCP9B-pQyeR9xs5tahdq9pr8ICpa-nb06FPkhfS9I3Eqp7TIoO7wstpeJqj5uwObnYGUFEjy_hI0cfHd7WOTDHSrumh/s1600/R86A1870.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNbXEdvOJ1dWMTGG65kB0TOHMHFPg6YaAwlsrPGRzVSrCP9B-pQyeR9xs5tahdq9pr8ICpa-nb06FPkhfS9I3Eqp7TIoO7wstpeJqj5uwObnYGUFEjy_hI0cfHd7WOTDHSrumh/s640/R86A1870.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
Ég á við þann ágalla að stríða að langa til að skrifa. Skrifa hvað? Sögur? Greinar? Viðtöl? Skáldsögu? Bara eitthvað. Kannski er þetta ekki einu sinni sértæk löngun til að skrifa, kannski bara þörf fyrir að tjá mig. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
En sama hvaða nafni það kallast, þá er þetta búið að vera vandamál hjá mér í allmörg ár. Vandamál segi ég af því mér tekst hreinlega ekki að leysa úr þessu á fullnægjandi hátt. Hvað á ég við með því? Jú, mig langar til að skrifa en geri það ekki!!! Stórfurðulegt! Ég hef að vísu í gegnum tíðina skrifað örfáar smásögur og byrjað á enn fleirum, en eftir því sem tíminn líður þá er ég farin að örvænta um að þessi draumur minn verði nokkurn tímann að veruleika. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Málið er að mig langar að skrifa en eitthvað stoppar mig. Líklega hræðsla. Hræðsla við að mistakast? Það er frekar aulaleg ástæða, sérstaklega af því ég hef engan draum um að skrifa metsölubók eða þvíumlíkt. Í raun má segja að þetta snúist meira um löngun eða þörf heldur en draum. En það er þetta ósýnilega afl sem stoppar mig. Í hvert sinn sem ég sest niður og reyni að koma einhverju frá mér þá fer mér nánast að líða líkamlega illa. Eftir örstutta stund læt ég undan vanlíðaninni og opna facebook eða einhverja aðra vefsíðu og fer að slæpast. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Meðan ég var í vinnu þá var þetta ekki svo stórt vandamál. Vinnan tók alla mína orku og þar að auki var ég (og er) að kljást við vefjagigt og hafði þannig nægar afsakanir fyrir því að skrifa ekki. Núna, þegar ég hef ekki unnið utan heimilis í þrjú ár, þá eru afsakanir af skornum skammti og ég er farin að skammast mín fyrir framtaksleysið. Mér líður eins og alka sem ætlar að hætta að drekka, eða manneskju sem ætlar í megrun - Á morgun ætla ég að byrja! - og svo líður næsti dagur og ekki byrja ég. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Til að kóróna ástandið, þá hefur þetta áhrif á sjálfstraustið. Mér finnst ég vera að svíkja sjálfa mig og ekki standa við neitt sem ég „lofa“ og fer að sjá sjálfa mig sem óáreiðanlega manneskju sem nennir ekki að leggja sig fram. Svo hefur það líka áhrif á sjálfstraustið að vera ekki í vinnu, ég verð að viðurkenna það. Og mér leiðist hreinlega. Sérstaklega er seinni hluti vetrar og fram á vor erfiður tími hjá mér. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
En ég hef ljósmyndunina þó það áhugamál gangi líka í gegnum hæðir og lægðir. Hef stundum velt því fyrir mér að ef ég hefði notað jafn mikinn tíma í skriftir eins og ljósmyndun síðustu 10 árin þá gæti ég verið búin að skrifa nokkrar bækur ... </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Ein ástæðan fyrir því að ég byrjaði að blogga á sínum tíma var sú að þá myndi ég þjálfa skriftar„vöðvann“ eða hann myndi amk ekki stirðna á meðan - en svo hætti ég að blogga. Veit ekki einu sinni af hverju. Kannski af því mér fannst ég vera farin að „væla“ svo mikið um vefjagigtina. En bloggið var alltaf fyrst og fremst hugsað fyrir sjálfa mig, þannig að þá hefði vefjagigtarvæl ekki átt að stoppa mig. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
En kannski hætti ég að blogga af því ég var bara svo tóm. Innantóm. Og er það að einhverju leyti ennþá þó ég hafi svo ótal margt sem ég er þakklát fyrir. Fjölskyldan og barnabörnin þrjú sjá að minnsta kosti til þess að ég hef eitthvað að gera og til dæmis þá er Hrefna að koma núna eftir viku með börnin sín, þau Erik (sem verður 3ja ára í júlí) og Dagmar (sem verður 1. árs í nóvember), þannig að þá verður stuð. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Ég er að hugsa um að byrja aftur að blogga fyrir sjálfa mig. Mér líður alltaf betur við að koma orðum á blað (þó rafrænt sé) og þannig lagað séð þá er þetta eins konar sjálfsþerapía. Ef aðrir hafa áhuga á að lesa það sem ég skrifa þá er það bara bónus :)</blockquote>
</div>
<div>
<br /></div>
<div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-39494864912441646262017-03-14T12:59:00.002+00:002017-03-14T19:06:22.617+00:00Lítil saga af kökubakstri<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhki9r9cYCV1b-KlpLhu-S5yItq2t7yhf4VbjOJG4C4Bd10kohcF5yKuEH7nZ7CRjWc2a0e9DAW6oBaGa-9-9WdoAkHZO0aRTWxhArAn5KOw-QMRzblji5nKE-_J-eSAaF1o1oU/s1600/R86A0924.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhki9r9cYCV1b-KlpLhu-S5yItq2t7yhf4VbjOJG4C4Bd10kohcF5yKuEH7nZ7CRjWc2a0e9DAW6oBaGa-9-9WdoAkHZO0aRTWxhArAn5KOw-QMRzblji5nKE-_J-eSAaF1o1oU/s640/R86A0924.jpg" width="640" /></a></div>
Ísak sonur okkar á 22ja ára afmæli í dag. Í tilefni dagsins datt mér í hug að baka handa honum köku sem hann gæti tekið með sér í vinnuna og boðið samstarfsfólkinu í Leirunesti með sér. Ég ákvað að hafa þetta ekkert flókið, baka bara köku eftir gamalli uppskrift sem ég fékk hjá dagmömmunni hans Andra fyrir ca. 25 árum síðan þegar við bjuggum í Tromsö. Ég bakaði kökuna síðast þegar Andri átti 22ja ára afmæli og var að vinna í byggingarvinnu hjá SS byggi. Einmitt hér er kannski ástæða til að staldra við … það eru fimm ár á milli þeirra bræðra, sem þýðir að það eru fimm ár síðan ég bakaði þessa köku síðast…. <br />
<br />
Hvað um það. Ég fór í Bónus í gær og renndi augunum yfir uppskriftina áður en ég lagði af stað í búðina. Sýndist í fljótu bragði að ég ætti allt sem í kökuna ætti að fara nema súrmjólk og suðusúkkulaði. Þannig að þau hráefni voru keypt. Enn var allt í lukkunnar velstandi. Ég var bara nokkuð ánægð með mig að ætla að gera þetta fyrir soninn og hélt að innkaupum fyrir baksturinn væri lokið. Ísak átti hins vegar ekki að mæta í vinnu fyrr en kl. 14 í dag, svo ég ákvað að bíða með að baka kökuna þar til núna í morgun. <br />
<br />
Eftir að hafa borðað morgunmat ætlaði ég svo að vinda mér í verkið. Sótti uppskriftina og hafðist handa við að tína fram þau innihaldsefni sem í kökuna áttu að fara. Ekki var ég þó komin langt á veg þegar ég áttaði mig á því að ég átti ekki venjulegt hveiti (einungis glútenlaust og svo gróft spelthveiti og ég þorði hvorugt að nota) og varla nægjanlegt magn af flórsykri. Jæja hér var þá komin góð átylla fyrir því að ganga út í búð og fá sér ferskt loft í leiðinni. Ég klæddi mig í viðeigandi fatnað og skokkaði léttstíg út í 10-11. Þegar ég hafði fundið það sem mig vantaði, var komin á kassann og ætlaði að greiða fyrir vörurnar áttaði ég mig á því að ég hafði gleymt veskinu heima. Hm, ekkert vandamál, ég bað stúlkuna bara að geyma þetta fyrir mig, ég ætti heima hérna rétt hjá og myndi skjótast eftir peningaveskinu. Skottaðist heim aftur, sótti debetkortið úr veskinu og dreif mig aftur út í búð þar sem ég borgaði fyrir vörurnar og gekk síðan aftur heim. <br />
<br />
Þá var loks komið að því að hefjast handa við baksturinn. Fyrst eru 4 bollar af súrmjólk, 4 bollar af sykri, 2 bollar af bræddu smjöri og 6 bollar af hveiti. Næst koma 4 tsk. af natroni og 6 tsk. af kanil. Úbbs! Ég átti bara 1-2 tsk. af kanil. Hvað gera konur þá? Jú, fara aftur í búðina. Í þetta sinn nennti ég ekki að ganga, greip bara handtöskuna mína og keyrði á bílnum út í 10-11. Afgreiðslustúlkan bauð aftur góðan daginn og eftir að hafa boðið góðan daginn tilbaka, sagði ég henni að ég hefði nú bara ætlað að baka eina köku en þetta væri að ganga frekar illa hjá mér. Síðan fann ég kanilinn, kom að kassanum, setti hendina ofan í töskuna til að taka upp peningaveskið og greip í tómt! Ég ætlaði varla að trúa þessu og hvað þá aumingja afgreiðslustúlkan (ég var þegar farin að sjá hana fyrir mér skrifa status á facebook um þessa rugluðu konu!) svo ég fór út í bíl til að athuga hvort veskið lægi kannski í sætinu en ónei svo gott var það ekki. Fór aftur inn í búðina, kallaði til stúlkunnar að ég færi heim að sækja peningaveskið. Held hún hafi ekki alveg vitað hvað hún átti að halda - enda lái ég henni það ekki. <br />
<br />
„Heim að sækja peninga“ ferð nr. 2 gekk tíðindalítið fyrir sig. Það rifjaðist samt upp fyrir mér þegar ég sá peningaveskið liggja á skóhillunni að ég hafði ætlað að taka bara veskið með mér og sleppa töskunni, en eitthvað hefur sú áætlun klikkað í framkvæmdinni. Þegar ég kom aftur út í búð (í fjórða skiptið á ca. tuttugu mínútum), spurði afgreiðslustúlkan hvort ég væri ekki örugglega komin með allt sem ég þyrfti? Nú voru hins vegar komnar glufur í góða skapið hjá mér og ég mumlaði bara eitthvað óskiljanlegt um leið og ég gretti mig. Ég gat eiginlega ekki hugsað þá hugsun til enda að þurfa eina ferðina enn í 10-11, svo ég strengdi þess heit innra með mér að ef mig myndi vanta eitthvað þegar kæmi að því að gera kremið, þá færi ég í Hrísalund!<br />
<br />
Hér að neðan er mynd af afmælis"barninu" á leið í vinnuna. Það var svo mikil birta úti að hann náði ekki að hafa bæði augun opin ;)<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhR0dcm6VoPZYcVwKu-vf7E0fAKlNKMtHwqCuYafkM-K5qMmMsLiHZ6aahY_PMwO4Qgy5nvEaIbUtUq_RRN1E9_8jchPD59EhgU-M8ILr10cQDbrtZjBP5zR4ZWwy5U_JQhzFz/s1600/R86A0926-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhR0dcm6VoPZYcVwKu-vf7E0fAKlNKMtHwqCuYafkM-K5qMmMsLiHZ6aahY_PMwO4Qgy5nvEaIbUtUq_RRN1E9_8jchPD59EhgU-M8ILr10cQDbrtZjBP5zR4ZWwy5U_JQhzFz/s640/R86A0926-2.jpg" width="640" /></a></div>
<br /><div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-11723521148132304992015-10-18T19:51:00.000+00:002015-10-18T19:51:57.130+00:00Sýnishorn frá ljósmyndasýningu <div class="separator tr_bq" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPjtTn5XrlPDK_8EIt9VO2_kffUfe_rh4hkA6ShXBzf44zHN9-3U-T028qMCttgziXENdVJ_IUkiFlVOz85QOvTi-xFxgNGB6vEpYJHgAOHB2kP_KJNSyqtZVv0QjnkQzcnjjj/s1600/blo%25CC%2581m.gps.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPjtTn5XrlPDK_8EIt9VO2_kffUfe_rh4hkA6ShXBzf44zHN9-3U-T028qMCttgziXENdVJ_IUkiFlVOz85QOvTi-xFxgNGB6vEpYJHgAOHB2kP_KJNSyqtZVv0QjnkQzcnjjj/s640/blo%25CC%2581m.gps.jpg" width="640" /></a></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Ljósmyndaklúbburinn minn er ótrúlega duglegur að halda sýningar. Ég hefði líklega aldrei orðið meðlimur í þessum klúbbi, hefði ég frá upphafi vitað hvað yrðu margar sýningar ;-) en mér finnst þetta sýningarstúss alltaf jafn erfitt. Erfitt að velja myndir og enn erfiðara að stilla þeim upp til sýnis fyrir sýningargesti. Sem er reyndar mjög fyndið þegar ég hugsa um það, því mér finnst ekkert erfitt að setja myndirnar mínar á netið þar sem enn fleiri geta séð þær. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
En mér finnst ég einhvern veginn verða svo berskjölduð - þó þetta séu bara ljósmyndir! </blockquote>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA_WOIwqBnbWNOApo2fI3SGFCgQnkh-dHnlXzVhwbCtDh-ZZVVpNYLDt-gDnJuaqyVR5PJLNlOxG7RxPv8HnR6wU8mATfNBvwMkokBUrBraCzImxZmZhCz6j3RVDxLhf0M2_qW/s1600/gps.himinn.haf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA_WOIwqBnbWNOApo2fI3SGFCgQnkh-dHnlXzVhwbCtDh-ZZVVpNYLDt-gDnJuaqyVR5PJLNlOxG7RxPv8HnR6wU8mATfNBvwMkokBUrBraCzImxZmZhCz6j3RVDxLhf0M2_qW/s640/gps.himinn.haf.jpg" width="640" /></a></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Hingað til hefur venjan verið sú að klúbburinn ákveður sameiginlegt þema og þá er bara að laga sig að því þema sem verður fyrir valinu hverju sinni. Í þetta sinn var um 5 ára afmælissýningu að ræða og nú fékk hver og ein kona að hafa frjálsar hendur varðandi val á myndefni og framsetningu. Einhver hefði nú kannski haldið að þá einfaldaðist málið, en sú var ekki raunin í mínu tilfelli. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Fyrst ætlaði ég bara að hafa eina stóra mynd en tókst bara alls ekki að velja eina mynd sem mig langaði að vera með á sýningunni. Úr varð að ég bjó til þrjár mynda-samsetningar sem ég síðan lét prenta fyrir mig í stærðinni 45x30. Það hafði verið talað um að hver okkar hefði til umráða ca. 1 metra á breidd, eða 80 cm. ef maður gerir ráð fyrir bili á milli okkar. Miðað við það þá hefði ég nú átt að láta prenta stærri myndir, og enn frekar þegar kom svo á daginn að hver og ein fékk töluvert meira en metra fyrir sig. Plássið mitt var amk 1,5-2 metra breitt, þannig að þó ég raðaði myndunum þremur lárétt hlið við hlið, þá bara voru þær svo litlar eitthvað í rýminu. Mest langaði mig til þess að fara heim og sækja stóra strigamynd sem ég á og hengja hana upp í staðinn. En hugsaði sem svo að þar sem ég hefði nú haft mikið fyrir því að finna þessar myndir, raða þeim saman, láta prenta þær og setja á fóm, þá skyldu þær bara fá að hanga þarna. Og hana nú! </blockquote>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS2UplidvvVnmy1Hm_mXqcCjzwkw0NGyqFNqQbbnBAFBeZMBp_9-LwoVpaz9fU3VypbZOtojwikbEE8R2cHFKPPzNnZU8Bf5kWGcEbVUI1aV9cGfg_CBy8iewORQKqedA1JzWS/s1600/gps.ry%25C3%25B0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS2UplidvvVnmy1Hm_mXqcCjzwkw0NGyqFNqQbbnBAFBeZMBp_9-LwoVpaz9fU3VypbZOtojwikbEE8R2cHFKPPzNnZU8Bf5kWGcEbVUI1aV9cGfg_CBy8iewORQKqedA1JzWS/s640/gps.ry%25C3%25B0.jpg" width="640" /></a></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Svo fór ég í frí til Spánar og sá ekki sýninguna í heild sinni fyrr en í dag. Þá þyrmdi yfir mig hvað myndirnar voru eitthvað hæverskar þarna á veggnum ... en ætli megi ekki bara segja að þetta hafi verið ágætis æfing í að sleppa aðeins tökunum og láta fullkomnunaráráttuna ekki ná stjórn á mér. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
En já hér að ofan má sjá umræddar myndir (sem njóta sín mun betur á tölvuskjá en stórum vegg) og hér að neðan er texti sem ég sauð saman og lét fylgja þeim á sýningunni.</blockquote>
<blockquote>
<i>Með myndavél í hönd<br />gleymi ég umheiminum um stund.<br />Hugurinn tæmist,<br />öll vandamál hverfa á braut. </i></blockquote>
<blockquote>
<i>Í gegnum linsuna<br />upplifi ég umhverfið á annan hátt.<br />Sé það sem áður var hulið,<br />fegurðina í hinu smáa,<br />galdrana í geislum sólarinnar. </i></blockquote>
<blockquote>
<i>Stundum vel ég myndefnið,<br />en oftast er það myndefnið sem velur mig.<br />Himinn og haf,<br />mosavaxin marmarasúla,<br />ryðgaður olíutankur í síðdegissól. </i></blockquote>
<blockquote>
<i>Þetta áhugamál hefur gefið mér<br />nýja sýn á náttúruna<br />og þá töfra sem tilveran býr yfir. </i></blockquote>
<blockquote>
<i>Fyrir það er ég óendanlega þakklát.</i></blockquote>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i></i><br /></blockquote>
<div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-4264711998739827712015-10-16T11:57:00.002+00:002015-10-16T11:57:58.395+00:00Bara spræk :)<div class="separator tr_bq" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglJdh5qYWVNbL5VJgu-js7DwzNs71omKAbcRAxgWX5frkPU33f3t_V3lgLHXP8IrTEGg-3F7Gk4y7O4VMHE0tbYu_XpkM6CqZLfc2v74wrNJ9PYqLXiGGRtEC5Rf91l-hhv1GS/s1600/PA090531.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglJdh5qYWVNbL5VJgu-js7DwzNs71omKAbcRAxgWX5frkPU33f3t_V3lgLHXP8IrTEGg-3F7Gk4y7O4VMHE0tbYu_XpkM6CqZLfc2v74wrNJ9PYqLXiGGRtEC5Rf91l-hhv1GS/s640/PA090531.jpg" width="640" /></a></div>
<blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Já batnandi fólki er best að lifa. Mér fannst kominn tími til að skrifa nýjan pistil, þar sem sá síðasti var frekar á neikvæðu nótunum. Auðvitað gafst ég ekkert upp í leikfiminni, en vá hvað fyrstu vikurnar voru erfiðar. Sjúkraþjálfarinn (önnur þeirra sem eru með leikfimina) sagði að það tæki taugakerfið 4-6 vikur að jafna sig á nýju áreiti, og það stóð heima. Ég ákvað að mæta samviskusamlega í hvern einasta tíma (x3 í viku) og eftir ca. 4-5 vikur fór ég að finna heilmikinn mun á mér til hins betra. Mikið sem er gaman þegar eitthvað gengur vel hjá manni :) Mér finnst þessi leikfimi líka henta mér ágætlega og það eru fínar konur þarna allt í kringum mig, bæði þjálfararnir og konurnar í leikfiminni. Sumar þekkti ég fyrir en það voru líka mörg ný andlit. </div>
</blockquote>
<blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Í byrjun október fórum við Valur í frí til Spánar, með Önnu systur og Kjell-Einari manninum hennar. Við leigðum okkur hús í litlu þorpi sem heitir Frigiliana, en það er í ca. 45 mín. akstursfjarlægð frá Malaga. Hitastigið var á bilinu 21-25 gráður og það hentaði mér afskaplega vel. Ég var svo mjúk og góð í skrokknum og átti ekki í neinum erfiðleikum með að ganga upp og niður brattar tröppur og stíga, sem mikið var af í þorpinu. Ég efast ekki um að það var leikfiminni að þakka :) </div>
</blockquote>
<blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Ég þarf eiginlega að gera sérstaka bloggfærslu um Spánarferðina, en læt hér staðar numið í bili. Leyfi einni mynd af sjálfri mér að fljóta með, bara svona til að sýna hvað Spánn fór vel með mig. Góða helgi gott fólk :)</div>
</blockquote>
<div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7846316.post-38942290889259151302015-09-02T14:51:00.003+00:002015-09-02T15:36:00.601+00:00Babú - babú - babú ... vælubíllinn er á ferðinni !!<div class="separator tr_bq" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY43hJFcjvAoMsxWnzB2guVnzF1-xWH-ie6V2NLv0mGZnWL0z1QHhUW8XNpA5vfADK4I420YMpRNjV3qx2Fl3zUfT3mRgcT3L0WZvVb8_mHZCVTILcpPVf42xgG-ICYOnrl5jx/s1600/2.+sept.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY43hJFcjvAoMsxWnzB2guVnzF1-xWH-ie6V2NLv0mGZnWL0z1QHhUW8XNpA5vfADK4I420YMpRNjV3qx2Fl3zUfT3mRgcT3L0WZvVb8_mHZCVTILcpPVf42xgG-ICYOnrl5jx/s640/2.+sept.jpg" width="640" /></a></div>
<blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Klukkan er 13:06 á miðvikudegi. Ég er örmagna af þreytu. Hef samt ekki gert neitt í dag sem orsakað gæti þessa þreytu. Að vísu byrjaði ég í nýrri leikfimi í fyrradag og þetta eru hugsnalega síðbúin eftirköst.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
En ég sef líka fremur illa þessa dagana. Á erfitt með að sofna og vakna oft um miðja nótt og á í erfiðleikum með að sofna aftur. Í gærkvöldi var ég þreytt þegar ég fór í háttinn en samt eitthvað upprifin. Eftir að legið vakandi dágóða stund sá ég fram á að geta ekki sofnað af sjálfsdáðum og tók 1/3 af svefntöflu. Sofnaði uppúr miðnætti. Vaknaði í tvígang og fór á klósettið, án þess að líta á klukkuna. Glaðvaknaði svo kl. fimm. Var samt dauðþreytt og langaði alls ekki að fara á fætur klukkan fimm að morgni. Velti mér og bylti dágóða stund, setti svo hugleiðslutónlist í eyrun og hef sennilega verið sofnuð aftur um sexleytið.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Vissi ekkert hvað klukkan var þegar ég vaknaði, fannst ég vera nýsofnuð en þegar ég leit á klukkuna var hún rétt rúmlega níu.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Úff það hafði alls ekki verið meiningin að sofa svona lengi. Ég var búin að missa af morgunsundinu (eða þannig upplifði ég það að minnsta kosti) en sólin skein úti og þá fannst mér að ég yrði að fara út fyrir hússins dyr sem allra fyrst. Þannig að ég fékk mér bara smá sítrónuvatn og dreif mig út í bíl og tók myndavélina með. Hélt kannski að það væri alveg logn og þá er Pollurinn oft svo myndvænn, en það var samt ekki 100% logn þó það væri frekar lygnt. Ég ók út að Krossanesi, á hæðina þar sem hægt er að sjá út fjörðinn og Kaldbak. Þar smellti ég af nokkrum myndum og naut góða veðursins.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Fann að ég var nú ekki alveg eins og ég á að mér að vera, en datt samt í hug að fara að Eyjafjarðarbrú og athuga hvort ég fyndi eitthvað myndefni þar í grennd. Stoppaði bílinn í tví- eða þrígang og tók einhverjar myndir en var nú farið að líða verulega illa. Þung í skrokknum og þreytt og syfjuð.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Þannig að ég dreif mig heim og fékk mér staðbetri morgunmat, hélt að það myndi kannski bjarga einhverju, en ónei það var ekki svo gott. Var bara algjörlega máttlaus í líkamanum og ótrúlega þung og þreytt öll. Það eina sem ég gat gert var að lesa, svo ég las bæði dagblöðin og hékk aðeins á netinu, áður en ég lagðist inn í sófa þar sem ég steinsofnaði. Hef líklega sofið hálftíma, klukkutíma, og vaknaði í síst betra standi.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Í örvæntingarfullri tilraun til að líða betur fékk ég mér te og 85% dökkt súkkulaði en þegar það dugði ekki til þá greip ég kexpakka (sem var keyptur í sumar þegar Valur fór í veiði) og gúffaði í mig þrjár kexkökur. Í nokkrar mínútur leið mér eins og ég væri að fá í mig einhvern lífsneista en þá gerðist tvennt. Fyrst fékk ég hraðari hjartslátt og í kjölfarið heiftarlegt samviskubit yfir því að hafa dottið í glúten- og sykur-sukk því ég byrjaði nefnilega í fyrradag í átaki með að taka akkúrat þetta tvennt út úr fæðinu. Þannig að nú bættist samviskubit ofan á þreytu og aðra vanlíðan. Frábært!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Úti skín sólin og ég hef mig ekki í að fara út í góða veðrið. Það eykur svo enn á vanlíðanina því þegar maður býr á Íslandi þá er nánast skylda að „nýta“ sólina þegar hún loks lætur sjá sig.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Arg! Þetta er nú meiri vitleysan. Til að kóróna ástandið er svo leikfimi í dag kl. 16:15 og ég er ekki að sjá hvernig ég á að meika það dæmi. Veit samt af gamalli reynslu að ég mun fara og ég mun gera æfingarnar að svo miklu leyti sem ég treysti mér til.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Það er þetta sem ég þoli ekki við vefjagigtina, hversu óútreiknanleg hún er. Eða kannski hefði ég getað séð þetta þreytukast fyrir, ég veit það ekki. Í gær var ég bara „pínu lúin“ en fór samt í sund, útréttaði aðeins í bænum, fór í Bónus og svo á fund í gærkvöldi. Borðaði bara hollt allan daginn, fyrir utan hálfa sneið af súkkulaðiköku og smá snakk. Fór út að ganga um tíuleytið í gærkvöldi í dásemdarveðri og leið vel. Þess vegna var alveg extra fúlt að sofa svona illa og vera þetta þreytt í dag.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
En já það þýðir ekki að væla bara ... nú fer ég og sest út í sólina með bók eða blað :-)</div>
</blockquote>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
P.S. Kl. 15:30. Ég fór út í sólina og tók með mér möppu sem inniheldur fróðleik um vefjagigt og ýmislegt fleira. Þegar ég blaðaði í möppunni rakst ég á eftirfarandi setningu á norsku: </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i> „Pasientens smerteforståelse og hvilken trusselverdi smerten representerer vil i stor grad bestemme smertens intensitet og varighet. Så lenge den respresenterer en fare eller en trussel for pasienten, vil smerten vedlikeholdes.“ </i> </blockquote>
<blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Eða: þeim mun hræddari sem sjúklingurinn er við sársaukann (vefjagigtarverkina, þreytuna) og upplifir hann sem ógn, þeim mun lengur þjáist sjúklingurinn af verkjum. Með því að bregðast við verkjum með áhyggjum og ótta, þá skapast vítahringur. Markmiðið ætti þá væntanlega að vera það að finna aðferðir sem hjálpa manni að slaka á og „afvegaleiða“ hugann þannig að maður sé ekki bara að hafa endalausar áhyggur og magna þær upp. </div>
</blockquote>
<blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Ég t.d. VEIT að það er ekki heimsendir þó ég sé þreytt, en samt líður mér þannig og fer að hafa áhyggjur af öllu sem ég get ekki gert vegna þreytunnar. Betra væri fyrir mig að segja: OK ég er svona í dag. Þá verð ég bara að sætta mig við það og reyna að slaka á þar til þetta ástand líður hjá. </div>
</blockquote>
<div class="blogger-post-footer">Guðný Pálína</div>Guðný Pálínahttp://www.blogger.com/profile/06632031918993968680noreply@blogger.com0